కోణార్క్ ఎక్స్ ప్రెస్
జనప్రవాహంతో కొట్టుకుపోతుందా ఈ ఫుట్ వోవర్ బ్రిడ్జ్ అన్నట్ట్టుగా కిక్కిరిసిపోయివుంది ముంబయి దాదర్ స్టేషన్. తనువెళ్ళాల్సిన ప్లాట్ఫామ్ నెంబరు ఐదు వైపు ఆ ప్రవాహంలోనే కొట్టుకుపోతున్నాడు కిరణ్. ఆ జనాల మధ్యలోనే పెద్ద సంచిని.. చిన్నపిల్లాడు స్కూలుబ్యాగులా వెనుక తగిలించుకున్నట్టు వేసుకుని ముందు నడుస్తున్నాడు ఒక వ్యక్తి. ఏం కుక్కాడో బ్యాగులోపల తెలియదుగానీ.. అది చూస్తే వాళ్ళవూరిలో ఊకలారీ గుర్తుకొచ్చింది కిరణ్ కి. అలా నడుస్తూ నడుస్తూ ఒకచోట ఆగి సంచిని దించేసి.. అందులోంచి క్షణాల్లో చిన్నపిల్లల బట్టలు, గౌన్లు గుట్టగా పోసాడు.. "హే పంద్రహ్.. పంద్రహ్", అని అరవటం మొదలుపెట్టాడు ఆ వ్యక్తి. అక్కడే ఆగి చూస్తున్న కిరణ్ కి అతను అలా అమ్మటం కొత్తగా అనిపించలేదుకానీ.. ఎప్పుడూ కొత్తకొత్తవస్తువులు.. ఊహించని రేట్లు అతన్ని ఆశ్చర్యపరుస్తుంటాయి... "పదిహేనురూపాయలకేమొస్తుందిరా నాయనా..", అనుకున్నాడు.. కిరణ్. అలాంటి విచిత్రాలు చాలా ఆ దాదర్ స్టేషన్లో మాత్రమే చూస్తుంటాడు. చూస్తుండగానే అక్కడ ఒక పెద్దసైజు బట్టలషాపే ఓపెన్ అయినంత సందడిలో జనాలు గూమిగూడి గుట్టంతా తిరగేసేసి నచ్చినవి కొనేస్తున్నారు.. తను ఎక్కాల్సిన ట్రైన్ కి ఇంకా అరగంట టైముండటంతో అక్కడ జరిగే వ్యాపారం అంతా పరీక్షిస్తున్నాడు కిరణ్.. సరిగ్గా ఇరవైనిముషాల్లో మొత్తం సంచి ఖాలీచేసేసి.. ఎవరి దారినవాళ్ళు వెళ్ళిపోయారు.., అబ్బో ఇరవైనిముషాల్లో చాలా చెయ్యొచ్చైతే... ఇది టైమ్లీ బిజినెస్ అన్నమాట... అనుకుంటుండగా.. అప్పుడే గట్టుపైపడిన చేపపిల్లలా వైబ్రేట్ మోడ్లో గిలగిలాకొట్టుకుంటున్న.. ఫోనుని జేబులోంచి తీసి పీకనొక్కినట్టు ఆన్సర్ బటన్ నొక్కి చెవిదగ్గర పెట్టుకుని "హలో.. అక్కా చెప్పు..", అన్నాడు కిరణ్."సరే.. అక్కా.. బాగానే నిద్రపోతాలే.. ఇవేమన్నా తెలుగుసినిమా హీరో ఆడిషన్సా.. పెళ్ళిచూపులేకదా!! అసలే మనది స్టాండర్డ్ కలర్, ఒక్కరోజు నిద్రతో తెల్లని తెలుపు ఎలావచ్చేస్తుందిలే.. అదేదో బట్టలసబ్బు ఏడ్ లోలా నేను తెల్లషర్టు.. తెల్లప్యాంటువేసుకుంటా.. నా ఒక్కడిపైనే లైటువేసి చూపించండిచాలు.. ఆ తెల్లటి గ్లో తట్టుకోలేక అమ్మాయి ఓకే అనేస్తుంది", అని.. సెటైర్ వేసి.. "సరే సరే.. నా ట్రైన్ వచ్చేసింది.. దిగాకా ఫోన్ చేస్తా.. నాన్నని స్టేషన్ కి రమ్మను", అని ఫోన్ పెట్టేసాడు కిరణ్...
ముంబయిలో సాఫ్వేర్ ఇంజనీరుగా పనిచేస్తున్న కిరణ్ ది అసలు వూరు విశాఖపట్టణం, ఇదిగో ఈవారం.., అదిగో ఆనెల్లో.. అంటూ సెలవుదొరక్క, బుక్ చేసిన టిక్కెట్లన్నీ క్యాన్సిల్ చేస్తూ.. ఎప్పట్నుండో పోస్టుపోన్ చేసుకుంటూ వచ్చిన పెళ్ళిచూపులు ఆఖరికి.. ఆగస్టుపదిహేను సోమవారం వచ్చినంత లక్కీగా.. ఏదో యుఎస్ హాలిడేతో లాంగ్ వీకెండ్ కలిసొచ్చింది, మూడునెల్లముందు కోణార్క్ ఎక్స్ ప్రెస్ కి టికెట్ బుక్ చేసుకున్నరోజు కూడా ఆ లాంగ్ వీకెండ్లో రావటం.. మేనేజరు మూడ్ బాగుండి సెలవు దొరకటంతో. ఒకటో తారీఖున జరగబోయే పెళ్ళిచూపులకని ఇంటికి బయలుదేరాడు.
"ముంబయ్ ఛెత్రపతి శివాజీ టెర్మినస్ సే భువనేశ్వర్ జానారి..... .." అంటూ మరాఠీలో చెబుతున్న ఎనౌన్స్ మెంటు వింటూ ఎస్ ఫోర్ కంపార్ట్మెంట్లోకి ఎక్కాడు కిరణ్.. ఇరవైమూడోనెంబరు సైడ్ లోయర్ బెర్తు వెతుక్కుంటూ.. లగేజీ సీటుపై పడేసి సీటుపైకూలబడి.. ఊపిరిపీల్చుకున్నాడు. అక్కడ అప్పటికే.. ఎర్ర ముప్పావుప్యాంటు, నల్ల స్లీవ్ లెస్ టీషర్ట్ , ఫ్రెంచికట్టు గడ్డం.. నాపరాయిముక్కలా వున్న ఫాస్ట్ ట్రాక్ వాచ్.. చెవిలో ఐపోడ్ హెడ్ఫోన్స్ పెట్టుకుని సగం సీటు ఆక్రమించేసి కనిపించాడు ఒక సాఫ్ట్వేర్ వీరుడు.., నాది సైడప్పర్.. అన్నట్టు సైగచేసి చూపించాడు తేడాగా చూస్తున్న కిరణ్ వంకచూసి..
"ఒకే ఒకే..., నో ప్రోబ్లమ్..", అన్నట్టు చిరునవ్వునవ్వి... తన చేతికున్ననాపరాయిముక్క వాచీని కనబడేలా అతని మొహంమీదకుపెట్టి టైముచూస్తూ ఆ వాచీకొన్నప్పుడు ఫ్రీగా ఇచ్చిన బ్యాగ్ ని అతనివైపు తిప్పి అందులోనుండి కాస్ట్లీ నోకియా ఫోన్.. హేడ్ఫోన్స్ తీసుకుని పాటలు వింటూ.. కాళ్ళకున్న రీబాక్ షూస్ విప్పి ఒకసారి అతనికి చూపించి సీటుకుందకు తోసేస్తూ.... తన సాఫ్ట్వేర్ వీరత్వాన్నికూడా రుచిచూపించాడు కిరణ్.
ఒకచేత్తో.. ఏడుస్తున్న పిల్లోడిని బరబరా ఈడ్చుకుంటూ, వేరేచేత్తో ట్రాలీబ్యాగును లాక్కుపోతున్నాడొకడు. "కాకా.. ఇదర్ నహీ.. ", అంటూ అటూ ఇటూ కలదిరిగి సీటుకోసం వెతుక్కునేవాళ్ళూ.., మల్లెపూల సెంటుకొట్టుకుని.. చెమటకంపుకొడుతూ.. గందరగోళం చేస్తూ పెళ్ళిజంటతో పాటు ఎక్కిన ఓ మరాఠీ పెళ్ళిమంద.
తీర్ధయాత్రలకు బయలుదేరినట్టుగా తట్టాబుట్టా సర్దుకుని ఇల్లంతా భుజానేసుకున్నంత లగేజితో.., కప్పుకోవాల్సినవి మాత్రం వొదిలేసి తలంతా చీరకొంగుతో కప్పుకుని.. చీరకు తగ్గట్టుగా మ్యాచింగ్ లో, ఆకుపచ్చలిప్స్టిక్కు.. ఆకుపచ్చబొట్టు పెట్టుకొచ్చిన రాజస్ధానీ అంటీతో పాటు వచ్చిన గుంపు.
"ఏరా.. ఇప్పుడే ఎక్కాన్రా", అంటూ జనాలమధ్యలోనుండి సీటు వెతుక్కుంటూ.. ఫోను మాట్లాడుతూ ఎక్కిన ఒక తెలుగు కుర్రోడు. "ఇదే నా బెర్త్ కావాలంటే మీరే చూడండి, వాట్ నాన్సెస్స్ హీ ఈజ్ టాకింగ్..", అంటూ అప్పుడప్పుడూ ఇంగ్లీష్.. హిందీ.. మరాఠీ.. లాంటి తనకు వచ్చిన సహస్రభాషల్నీ ప్రయోగిస్తూ.. జనాలందరినీ పోగుచేసి పెద్ద పంచాయితీ పెట్టి, తన టిక్కెట్ అందరికీ చూపిస్తున్న ఒక సీనియర్ సిటిజన్.. ఆయనకి దొరికిపోయి వాదించలేక తింగరి చూపులు చూస్తున్న ఓ కుర్రోడు...
జారిపోతున్నట్టుండే జీన్స్ ఫ్యాంటులూ.... బయటకు కనబడేలాగా ఎర్రబోర్డర్ వున్న జాకీ అండర్ వేర్లూ.. లేని కండలు కనిపించేలా రంగుల బనియన్లువేసుకుని, రౌడీ గెటప్పుల్లో, పనున్నా లేకపోయినా ఆ డోర్ నుంది ఈ డోర్ వైపు నడుస్తూ అమ్మాయిల్ని ఇంప్రెస్ చేయటానికి ట్రైచేస్తూ తిరిగే ఒరిస్సా కుర్రాళ్ళ బ్యాచ్.. ఇలా రకరకాల జనం తోసుకుంటూ తొక్కుకుంటూ ఎక్కుతుంటుంటే.. "హే.. గరమ్ గరమ్ వడా పావ్..", అంటూ ఒకడు.. "ఠండా కూల్ డ్రింక్స్, ఐస్క్రీమ్.. ", అంటూ ఇంకొకడు.. అదే ఇరుకులో తోసుకుపోతూ అమ్ముతున్నారు.
"ఇంకా కూలింగ్ వున్నది కావాలి..", అని మొత్తం బాటిల్స్ అన్నీ తిరగేయించి జానాలందరినీ వెళ్ళనియ్యకుండా అడ్డుగా దుకాణం పెట్టించి, ఆఖరికి ఓ రెండు థమ్సప్ బాటిల్లు కొంటున్న ఒకపెద్దాయన..!!, ఇలా ఇవ్వన్నీ ఎంటర్టైన్ మెంట్ చేస్తుంటే పాటలేం సరిపోతాయిలే అని హెడ్ఫోన్స్ తీసేసి అన్నీ గమనిస్తు ఎంజాయ్ చేస్తున్నాడు కిరణ్.
ట్రైన్ కదిలి అరగంటైనా.. ఇంకా అందరూ సర్దుకునే సందడి కొనసాగుతూనేవుంది. పెళ్ళిమందని ఇన్స్ర్టక్ట్ చేస్తూ టికెట్లు చేత్తో పట్టుకుని ఎవరు ఎక్కడ కూర్చోవాలో వాళ్ళని అక్కడ పడేస్తూ చికెన్ దుకాణం వాడు కోళ్ళను సర్దినట్టు సర్దుతున్నాడు బ్యాచ్ లో ఒక పెద్దాయన. ఆ సర్దుకున్నవాళ్ళు.. కిటికీలుతెరిచి. ఫ్యాన్లు ఆన్ చేసేసరికి కాస్త సెంటువాసన పోయి ప్రశాంతతనెలకొంది. పక్కోళ్ళ క్యాబిన్లు ఆక్రమించి కనబడ్డ సందులో లగేజీని తోసి సర్దేసిన రాజస్థానీ బ్యాచ్ కుదురుగా కూర్చోవటం వలన బోగీ కాస్త ఖాలీ ఏర్పడి బయటగాలి వీచి ఊపిరిసలిపింది. తనెక్కాల్సిన బోగీ అదికాదని ఆఖరికి ఎలాగైతే నలుగురైదుగురు సర్దిచెప్పి సీనియర్ సిటిజన్ గారిని పంపించే సరికి కాస్త గోల తగ్గి నిశ్శబ్దంగావుంది. తెలుగు కుర్రాడు అటూ ఇటూ తిరుగుతూ ఇంకా ఫోను మాట్లాడుతానే వున్నాడు, వాళ్ళవెనుకే కండలవీరులు ఆ డోరు ఈ డోరూ నడుస్తూనేవున్నారు. పెద్దాయన సగం తాగేసిన థమ్సప్ బాటిల్ ఫ్యాంటుజేబులో పెట్టుకుని అటుఇటూ బెదురుచూపులు చూస్తున్నాడు.
చేతిలో పెద్ద పేపర్లకట్టపట్టుకుని కళ్ళజోడు సర్దుకుంటూ నల్లకోటేసుకుని వచ్చాడు టి.టి.ఇ. అందరిదగ్గరా టిక్కెట్లు చూసి పిచ్చిగీతలాంటి సంతకమొకటిపెట్టి వెనుకే సతాయిస్తున్న వాళ్ళని "వస్తానయ్యా అక్కడుండు", అని చెప్పి తనకీరోజు రాబోయే లెక్కెంతో మనసులో లెక్కపెట్టుకుంటూ ముందుకు సాగిపోయాడు.
అప్పటికే టి.టి.ఇ కి తాయిళాలు సమర్పించుకున్నవాళ్ళు వాష్ బేసిన్ వున్న చోట ఒక డోరు లాక్ చేసేసి, తెచ్చుకున్న న్యూస్ పేపర్లు బ్యాగులోనుండి తీసి కింద పరచేసుకుని.. బ్యాగుపై తలపెట్టుకుని.. పడకేసేసి కాళ్ళుచాపేసారు. అదే మంచి అదనుగా.. దొంగచూపులు చూస్తూ బాత్రూమ్లోకి దూరి... పెద్దాయన సగం ఖాలిగా వున్న థమ్సప్ బాటిల్ని ఫుల్ బాటిల్ చేసేసి.. వచ్చి సీట్లో కూర్చుని ఎదురుగా వున్న వేరేపెద్దాయన తెచ్చిన కారపుజంతికలు.. వేరుశెనగగుళ్ళూ తింటూ సిట్టింగ్ వేసేసి థమ్సప్ తాగటంమొదలుపెట్టారు.
అప్పటిదాకా ఐపోడ్ లో పాటలువింటూ తన సీట్లో కుర్చున్నవ్యక్తి ఫోనుపట్టుకున్నాడు.. అవతల గాళ్ ఫ్రండనుకుంట.. బ్రతిమలాడుతూ ఎదో గుసగుసలాడేస్తున్నాడు. వాడు మాట్లాడేది ఏ బాషో తెలుసుకుందామని పాటలువింటున్నట్టు హెడ్ఫోన్సు పెట్టుకుని ఏక్ట్ చేస్తూ అతని మాటలువినటానికి ప్రయత్నించాడు కిరణ్.
పావుగంట ప్రయత్నించినా ఒక్కమాటకూడా వినపడలేదు.. అంత నెమ్మదిగా మాట్లాడుతూ కాసేపు నవ్వేసుకుంటున్నాడు.. కాసేపు కన్నీళ్ళుపెట్టేసుకుంటున్నాడు.. అదేంరోగమో అర్ధంఅవలేదు కిరణ్ కి. బహుశా మనోడు ప్రేమలో పడ్డాడేమోలే మనకెందుకు అని మళ్ళీ పాటలు స్టార్ట్ చేసి వింటున్నాడు కిరణ్.
అలా ఫుల్ టైమ్ ఎంటర్టైన్మెంటుతో... అటుఇటూ కదుపుతూ.. కుదుపుతూ.. కడుపులో ఉన్న పెద్దప్రేగుల్ని.. చిన్నప్రేగుల్తో మడతపెట్టేస్తూ ముందుకుసాగిపోతొంది కోణార్క్ ఎక్స్ ప్రెస్.
పై బెర్తులో పడుకున్న కుర్రోడికి పీడకలవచ్చినట్టుగా ఉలిక్కిపడిలేచి.. జేబులోవున్న చైనా సెల్ పోన్లో పెద్దసౌండుతో పాటలు పెట్టాడు.. ఎప్పుడో హిమేష్ రెషెమ్యా బాగా బ్రతికిన రోజుల్లో పాడిన "ఏక్ బార్.. ఆజా ఆజా..".. పాట పెట్టి.. తెగమురిసిపోతున్నాడు.. జనాలంతా తననే చూస్తున్నారని తెలిసి.. ఇంకా సౌండుపెంచేస్తున్నాడు.. "ఎన్నిరోజులు ఎన్నిసార్లు వింటాంరా ఈ గోల.. అయినా సగంనిద్రలోలేచి ఇలాంటి పాటలుపెట్టుకుంటేగానీ మన:శాంతి వుండదాఏంటి..", అనుకుంటూ తలపట్టుకుని తన హెడ్ఫోన్స్ చెవిలోపలికంటూ నొక్కుకుని పాతపాటలు పెట్టుకున్నాడు కిరణ్. ఎంత కాస్ట్లీ నోకియాఫోనైనా.. నాలుగువేలకు మించని.. చైనా ఫోనుముందు దిగదుడుపేనన్నట్టు... చెవిలోకి ఎంత హెడ్ఫోన్స్ కుక్కుకున్నా.. "ఏక్ బార్.. ఆజా ఆజా.." పాట.. పాతపాటల్తో మిక్స్ అయిపోతూ ఇంకాచంఢాలంగా వినిపిస్తూనేవుంది..
ఇంతలో ఒకడు.. సంవత్సరంనుండి నిద్రకు మొహంవాచిపోయి... నాలుగురోజుల నిద్రనుండి.. అప్పుడేలేచినట్టు ఉబ్బిపోయిన మొహంతో నడుచుకుంటూ వెళుతూ.. కడుక్కుని తుడుచుకోకుండా వచ్చినచేతులతో నీళ్ళుకార్చుకుంటూ.. ఆ తడిచేతులు.. కిరణ్ మెడమీదవేసి షర్టంతా తడిపేసాడు.. సీరియస్ గా చూసిన కిరణ్ వైపు చూసి.. తనకేమీ తెలియదన్నట్టు ఒక చూపుచూసి.. తనదారిన తను వెళ్ళిపోయాడు..
చేసేదేమీలేక.. జేబులోవున్న కర్చీప్ తీసుకుని తుడుచుకుంటూ.. "ఛీ ఎదవ..!, వాష్ బేసిన్ దగ్గరే స్నానంచేసేసినట్టున్నాడు.., కనీసం సారీ చెప్పడంకూడా తెలియదు ఎదవకి.. ముద్దముక్కోడి దగ్గర ఒరిస్సా వాటం కనిపిస్తుంది..,. ఎక్కడెక్కడనుండొస్తారో ఏంటో ", అని చేసేదేమీలేక చిరాగ్గా మొహంపెట్టి తిట్టుకున్నాడు.
"దిగిన వెంటనే ఫోనుచేస్తాగా", అంటూ ఈ సారి ఇటువైపు నడుస్తూ ఫోన్లో మాట్లాడుతునే వున్నాడు తెలుగుకుర్రోడు..దిగినతరువాతెక్కడచేస్తావులే.. దిగేదాకా ఫోన్లోమాట్లాడేలాగే వున్నావుగా అని మనసులో అనుకున్నాడు కిరణ్. సరిగ్గా ఏడు ఆ ప్రాంతంలో ట్రైను ఫూణే స్టేషన్లో ఆగింది..., "ముంబయి మంద ఇప్పటికి సర్దుకున్నారనుకుంటే.. ఇక్కడెక్కుతార్రా దేవుడో!!", అని పాటల సౌండు పెంచేసుకున్నాడు కిరణ్. అక్కడోక పెద్దాయన.. వాళ్ళావిడా ఎక్కారు.. చూస్తే తెలుగోళ్ళవాటమే అనిపించింది.. ఆవిడ చేతిలో వున్న కర్రలసంచిపై కుకట్ పల్లి చందనాబ్రదర్స్ అని చూసేసరికి తెలుగోళ్ళేనని కన్ఫామ్ అయ్యింది... కానీ ఆవిడ.. "ఏ ఉదర్ రఖో.. ఏ.. సీట్ కా నీచే..", అంటూ అయనకు లగేజి సర్దటంలో.. హిందిలోనే డైరెక్షన్స్ ఇస్తుంది.. ఆయన. "టీక్.. హే..", అంటూ అవిడ చెప్పింది చేస్తున్నాడు. ఈ అప్పర్ బెర్త్ మాదీ.. అంటూ పైన అప్పటికే ఒళ్ళుతెలియకుండా పడుకున్న వాడినిలేపి కర్చీప్ వేసి ఈ సీటు మాది అని రిజర్వ్ చేసినట్లు.. అక్కడ కుకట్ పల్లి కర్రలసంచిని నామకహా.. సీట్లోపెట్టి రిజర్వ్ చేసేసింది ఆవిడ. ఈ బెర్త్లో వున్న స్పాంజితో సహా సర్వహక్కులూ నావీ.. అన్నట్టుగా రైల్వే మినిష్టర్ మనవడు కూడా ఫీలవనంతగా ఫీలయ్యి సీటుపై పడి దొర్లేస్తూ.. ఆవిడ అడిగేసరికి నిద్రలోంచితేరుకుని సీట్లోంచి దిగిన వాడు, నిద్రలో నడిచినట్టుగా నడుచుకుంటూ.. బాత్రుమ్ వైపు వెళ్ళిపోయాడు.. ఏ మూల నక్కేసాడో మళ్లీ కనపడనేలేదు..
కిరణ్ ఎదురు సీట్లోవాడు ఇంకా నవ్వూ..ఏడుపూ కలిపే గుసగుసలాడుతున్నాడు.. మళ్ళా ఆ తెలుగు కుర్రోడు ఫోనులో.. "సరేలేరా.. అంతా మనమంచికే అనుకో", అని ఎవడికో ఎదో హితబోధచేసేస్తూ ఈ సారి ఇటువైపు నడిచాడు.. వీడు ఈ రిజర్వేషన్ కంపార్ట్మెంట్లన్నీ ఒక్కరౌండు కొట్టివస్తాడేమో అన్నట్టుగా వెళ్తున్న వాడివంక చూసాడు కిరణ్.
ఇంటిదగ్గరనుండి తెచ్చిన రోటీ సబ్బీ వేసి రాజస్థానీ అంటీ వాళ్ళవాళ్ళందరికీ ప్లేట్లు అందిస్తుంది.. పెద్దాయన థమ్సప్ బాటిల్ మూతలోవున్న నాలుగుచుక్కలూ నాకేసి తెచ్చుకున్న చపాతిలు లాగించేస్తున్నాడు. భోజనాన్ని ప్లేట్లో అరచేయంతా ఆన్చేసి కలుపుతూ చంఢాలంగా తినటంలాంటి అరవసినిమాలు చాలా సార్లుచూశాం.. ఇలా చపాతీని కూడా అంతకంటే భయంకరంగా తినొచ్చన్నమాట అని.. ధమ్సప్ పెద్దాయన్ని చూస్తే అనిపించింది కిరణ్ కి.
పెళ్ళిమంద ఒకొక్కరూ భోజనాలు కానిచ్చేస్తూ పడకలేసేస్తున్నారు. కిరణ్ తను తెచ్చుకున్న బిర్యానీ పార్సిల్ బ్యాగులోంచి బయటకు తీయటం చూసేసరికి ముందుకూర్చున్నవాడు.. సైడప్పర్ లోకి ఎక్కేసాడు. హమ్మయ్యా అనుకుంటూ కాళ్ళుచాపుకుని హైదరాబాదీ బిర్యానీ అని చెప్పుకునే.. కనీసం తాలింపు పెట్టని పులిహోర టేస్ట్ కూడాలేని ముంబయి బిర్యానీ తినటంమొదలుపెట్టాడు కిరణ్.
హైద్రాబాద్ నుండి బాస్కర్ ఫోన్ చేస్తే మాట్లాడుతూనే తింటూ.. కాసేపటికి బిర్యానీ ఖాలీచేసేసాడు.. "ఈ బాస్కర్ గాడు ఫోనుచేసి మంచిపనిచేసాడు.. టేస్ట్ తెలియకుండానే బిర్యానీ ఖాలీ అయ్యింది", అని ఫోనుజేబులో పెట్టుకుని బాటిల్ వాటర్ తో చేతులు కడుక్కున్నాడు. ఇక పడకేసేద్దాం అనుకునేంతలోనే.. ఫూణే పెద్దాయన వచ్చి.. "మీరేమనుకోకపోతే కాస్త అప్పర్ బెర్త్ లో ఎడ్జస్ట్ అవుతారా ఆంటీ పైకి ఎక్కలేరు..., మోకాళ్ళనొప్పి.. అతి కష్టంమీద ట్రైన్ ఎక్కించాను.. సరిగ్గానడవలేదు కూడాను.., నాకేమో నడుంనొప్పి అంత పైకి ఎక్కితే ఎక్కువవుతుంది బాబూ..", అని రిక్వెష్ట్ చేసాడు...
ఓహో.. ఈ బాస్కర్ గాడి ఫోను బిర్యానీతినిపించింది అనుకున్నాగానీ.. ఇంతపనీచేసిందన్నమాట.. నేను తెలుగోడినని ఈ పెద్దాయన పట్టేసాడు.. ఇప్పుడు ఇవ్వకపోతే తెలుగులో నానా బూతులూ తిడతాడు.. అదే ఏ హిందీ, ఒరియా వాడయితే మనకర్ధంకాదుకాబట్టీ నహీ అనేద్దును.., అని.. అనుకుంటూ.. "సరేలేండి తీసుకోండి..", అని ఇష్టంలేకుండానే సీటిచ్చేసి అప్పర్ బెర్త్ పై లగేజి సర్దుకుని.. నడుంవాల్చాడు కిరణ్. సీటుదొరికిన కంగార్లో మోకాళ్ళనొప్పి ఏక్టింగ్ మర్చిపోయి చంగుచంగున ఎగురుకుంటూ నాలుగంగల్లో బాత్రుమ్ వైపు పరుగుతీసింది హెద్రాబాద్ ఆంటీ.. అది గమనించిన కిరణ్.. ఇచ్చేసాకా ఏం చేస్తాం అనుకుని తలసీటుకేసి నాలుగుసార్లు కొట్టుకున్నాడు.
పక్క క్యాబిన్లో ఒక అంకుల్ వెనుకే నడిచి వస్తున్న ఒకమ్మాయిని చూస్తూ.. "ఆహా.. నేనురేపు పెళ్ళిచూపుల్లో చూడబోయే అమ్మాయి ఇలావుంటేచాలు.., పంపించిన ఫొటోలో ఫొటోషాప్ ఎఫెక్టులు ఏమీ ఇవ్వకపోతే.. ఇలానేవుండొచ్చేమోలే..., ఏమో! కళ్ళతో చూస్తేనేగానీ ఏదీనమ్మలేం..అంతా వర్చువల్ మాయ..", అని అనుకుంటూ పెదవివిరిచాడు కిరణ్.
"బాబూ మా అమ్మాయికి రేపు ఎగ్జామ్ వుంది నిద్రసరిపోకపోతే సరిగ్గారాయలేదు..., వెయిటింగ్ లిస్ట్ కూడా కన్ఫామ్ అవలేదు.. మీ సీటిస్తే హైదరాబాద్ వరకూ.. ఎడ్జస్ట్ అవుతుంది..", అని.. అమ్మాయితో వచ్చిన అంకుల్.. కిందవున్న కుర్రాడిని హిందీలో అడుగుతున్నాడు.., ఓరినాయనో.. ఈయన అసలు సీటేలేకుండా..మొత్తం సీటే దారాదత్తంచేసేయ్యమని అడగటానికొచ్చాడా.. బాబోయ్.. హైద్రాబాద్ అంటున్నాడు.. తెలుగోచ్చేవుంటుంది.. నేనిప్పుడు వీడికికూడా వెధవలా దొరికినా దొరుకుతాను అని.. బలవంతంగా కళ్ళుమూసేసుకుని నిద్రనటించాడు.. కిరణ్. అలానటనలోనే నిద్రలోకిజారుకున్నాడు.
************
"ఛాయే.. గరమ్..", అంటూ టీ అమ్మేవాడు పెట్టిన గావుకేకకి కళ్ళునలుపుకుంటూ లేచాడు కిరణ్. వాచ్లో టైముచూస్తే ఎనిమిదయ్యింది.. ఏస్టేషనయ్యుటుందబ్బా అని ఆలోచిస్తూ కిందకు చూస్తుండగా.. ఇడ్లీవడా.. అంటూ ఒకడు అమ్ముకుంటూ పోతున్నాడు.. వాడిచేతిలోవున్న చెట్నీని కాస్త పరిక్షగా చూస్తే.. చిక్కటి నీళ్ళల్లో చెట్నీ వేసినట్టుగా... వాసన కాస్త ఏవరేజిగా అనిపించి.. చెట్నీలో ప్యూర్ హైద్రాబాదీ వాటం కనబడేసరికి.. సికింద్రాబాద్ వచ్చినట్టుంది.. ఏదన్నా తినాలి ఆకలేస్తుందని కిందకు దిగి.. రిబాక్ షూస్ వేసుకుని వాష్ బేషిన్ దగ్గరకు నడిచాడు...
అటు ఇటూ ఎటుచూసినా చెత్త.. ఆ చెత్తను కెలుకుతున్నకుక్కలూ తప్ప స్టేషన్ కనబడనేలేదు.. సిగ్నల్ కోసం ఆపినట్టున్నాడులే అనుకుని.. వాష్ బేషిన్ దగ్గర చూస్తే, పెద్దపులి బొమ్మవున్న తెల్లటీచొక్కా వేసుకుని.. పావుగంటయినా లేవకుండా బేషిన్లో మొత్తం మొహం పెట్టేసి ఎదో కడుగుతున్నాడు ఒక కుర్రోడు. బయటకు ట్యాప్ విప్పిన సౌండుతప్ప ఎమీ వినపడటంలేదు కనపడటంలేదు.. అలా ఒక అరగంటఅయ్యాకా "నోవాటర్..", అని కిరణ్ వైపు తిరిగి పెదవివిరిచాడు... అతని వెనుక టీచొక్కాపై పెద్దఅక్షరాలతో రాసున్న "సేవ్ టైగర్" అన్నది చదివి... మనసులో.. ముందు సేవ్ వాటర్.. తరువాత టైగర్.. అని మోహాంలో అష్టవంకర్లతో ఎక్స్పెషన్ పలికించి.. అతనివంక.. చూసాడు కిరణ్, ఆ ఎక్స్పెషన్లో వున్న తిట్లన్నీ అర్ధంచేసుకుని.. ఏమీ మాట్లాడకుండా తుడుచుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు ఆ కుర్రోడు.
ఎలాగైతే పక్కబోగీలో డ్రిప్ ఇరిగేషన్ సిస్టంలో ద్రాక్షతోటలకు పెట్టిన పైపునుండి వస్తున్నట్టుగా వస్తున్న నీటిబొట్టులన్నీపోగుచేసి మెహం కడుక్కుని అరగంట తర్వాత బయటపడ్డాడు. సెల్ ఫోన్ చూస్తే బేటరీ చార్చ్ అయిపోయేలావుంది.. ఇక్కడో సెల్ చార్జర్ పెట్టుకునే ప్లగ్ ఇస్తాడే ఏదబ్బా అని వెతగ్గా ఆ బోగీకి లేదు కానీ వేరే బోగీలో అది వున్న చోట తీర్ధంలో బెల్లంజీళ్ళదుకాణం దగ్గర మూగినట్టుగా మూగి సెల్ చార్జింగ్ చేసేసుకుంటున్నారు. ఫ్రీగా వస్తే ఏదివదలరన్నమాట జనాలు అనిపించింది కిరణ్ కి. ఏం చేస్తాం, ఫోన్ డెడ్ అయిపోతే కష్టం అని అనుకుంటూ అక్కడికివెళ్ళి వెయిట్ చేసాడు.
ఎవడో మల్టీపిన్ ప్లగ్ సాకెట్ తీసుకొచ్చినట్టున్నాడు. ఒకేదాన్లో ఐదు చార్జర్లు పెట్టేసి చార్చింగ్ ఒకపక్క జరుగుతుంది. ఒకడు చార్జింగ్ పెడుతూనే ఫోన్ మాట్లాడుకుంటూ నవ్వేసుకుంటున్నాడు, అన్నీ వెతగ్గా ఒక చార్జర్ కి తోకలాగా వైరు వుంది కానీ.. దానికి వేళాడుతూ ఫోను కనబడలేకపోయేసరికి ఆశ్చర్యంవేసింది కిరణ్ కి.. చార్జరుకున్న వైరును కళ్ళతో వెంబండించి చూడగా తెలిసిందేంటంటే.. ఎవడో మహానుభావుడు నార్మల్ చార్జర్ కి ఒక వైరుముక్క అతికి ఎక్స్టెండ్ చేసుకుని ఫోను చేత్తో పట్టుకుని బాత్రూంలోకి పట్టుకువెళ్ళి డోరు వేసేసుకున్నాడని. ఆహా.. ఏమి ఐడియారా.. ఇలాంటి చావు తెలివితేటలు ఎలా వస్తాయో.. అది కూడా ఒక కళే.. అనుకున్నాడు కిరణ్.
ఆఖరికి చాలాసేపటికి చార్జింగ్ చేసుకునే అదృష్టం దొరికింది.. దొరికినది కాస్తా.. చార్జింగ్ పెట్టింది మొదలు.. ఎప్పుడవుతుంది మీది అని ఒకడు అడిగి అడిగి పీక్కుతినటంతో కాసేపుపెట్టుకుని వాడి పోరుపడలేక ఇచ్చేసి, ఇక్కడకొట్టేసిన పవరుతో ఇంట్లో ఎమన్నా పవర్ ప్రాజెక్టులు కడతారా లేక ఏ రాష్ట్రానికైనా అమ్ముకుంటారా.. అనుకుని తలకొట్టుకుంటూ తనసీటువైపు బయలుదేరాడు కిరణ్.
రకరకాల జనాలు వారి చేష్టలూ చూస్తుంటే.. వికారమొచ్చింది..., కిందకూర్చునే మూడ్ లేక.. మరళా పైబెర్తు ఎక్కేసి కర్చీఫ్ తో మొహం కప్పేసుకుని పడుకున్నాడు కిరణ్. "అవు కెత్తె సమయో లగెవూ బుబనేస్వర్ పహుంచి బకు", అని ఎవడో ఒరియాలో పూణేలో ఎక్కిన తెలుగాయన్ని అడిగాడు.. తెలుగాయన హిందీలో చెప్పాడేదో.. అది అర్ధంగాకా ఏంటీ అని అడుగుతున్నాడు ఒరియావాడు.. బాగానేవుందిరా బాబూ మీ భాషల గోల అనుకుని.. చెవిలోకి హెడ్ఫోన్స్ పెట్టుకుని గుర్రుపెట్టి నిద్రపోయాడు..
***************
ట్రైన్లోవున్నామన్న విషయమే మర్చిపోయేంత మొద్దునిద్రనుండి లేచాడు కిరణ్. కిందకు తొంగి చూస్తే సీట్లలో ఎవరూలేరు.. ఇదేంటి అంతా ఎక్కడకుపోయారు.. ఏస్టేషనైవుంటుంది.. అనుకుని కిందకు దిగి చూస్తే ఫ్లాట్ఫాం కూడా దగ్గరలో కనబడలేదు.. అటు ఇటూ రైళ్ళు ఆగివున్నాయి.. మధ్యలో కోణార్క్ ఎక్స్ ప్రెస్ ఆపాడు.. టైము చూస్తే ఆరయ్యింది.. అలా ముందుకు నడుచుకుంటూ ఫ్లాట్ఫాం వైపు నడిచాడు కిరణ్.. అక్కడ ఎదురుగా వున్న స్టేషన్ బోర్డు చూసి.. ఒక్కసారిగా షాక్ తిన్నాడు.. ఇదేంటి ఇది భువనేశ్వర్ స్టేషనా?. అప్పుడే ఎలా వచ్చేసాను ఇక్కడికి.. మరి నిన్న వాచ్ చూసుకుంటే ముప్పయొకటో తారీఖూకదా చూపించింది.. అవును కదా!. మరి ఇంత త్వరగా ఎలాగబ్బా.. అని బుర్రగోక్కున్నాడు.. అయినా ఏప్రిల్ నెలలో ముప్పయొకటో తారీఖేంటీ... నా వాచ్ నన్నే ఫూల్ ని చేసిందే.. అని ట్యూబ్ లైట్లా వెలిగిన బుర్రకి అప్పటికి అర్ధమయ్యింది.. నిజం తెలుసుకున్న కిరణ్ అక్కడే వున్న బెంచి పైన కూలబడిపోయాడు.
సెల్ ఫోన్ మ్రోగింది.. తీసిచూసేసరికి.. అక్కనుండి ఫోన్.. ఏమని చెప్పాలో అర్ధంకాలేదు కిరణ్ కి. మర్చిపోయి భువనేశ్వర్ వెళ్ళిపోయానని చెబితే పరవుపోదూ.. అమ్మాయి తరపువాళ్ళకి ఇంత తింగరోడా కుర్రోడు అనుకోరూ.. బాబోయ్..,ఇప్పుడెలా కవర్ చెయ్యాలి.." అని ఆలోచనలో పడ్డాడు కిరణ్.. ఇంకా మ్రోగతూనే ఫోన్ ఆన్సర్ బటన్ నొక్కి.. తటపటాయించకుండా.. "హలో అక్కా చెప్పు", అన్నాడు కిరణ్.
"లేదక్కా.. బయలుదేరలేదు.. మరళా వర్కుందని మా మేనేజరు ఫోన్ చెస్తే కళ్యాణ్ స్టేషన్లోనే దిగిపోయి వెనక్కువెళ్ళిపోయాను.. నిన్నంతా ఆఫీసులో బిజీ బిజీగావుండి మీకు ఫోన్ చెయ్యలేకపోయాను.. మళ్ళీ ఎప్పుడొచ్చేది ఫోన్ చేసి చెప్తాలే", అని దిగాలుగా మొహంపెట్టి.. ఫోన్ కట్ చేసాడు కిరణ్. "ఛ.., కోణార్క్ ఎక్స్ ప్రెస్ ఎంతపని చేసింది..", అని తలపట్టుకన్నాడు.. "ఏంచేస్తాం మళ్ళా చచ్చినట్టు.. తిరుగుప్రయాణమే.. ఇక్కన్నుండి మళ్ళీముంబయి పోవాలి.. అంటే మళ్ళీ కోణార్క్ ఎక్స్ ప్రెస్సే గతి.. ఓరిదేవుడో... ", అని నీరసంగా ఫ్లాట్ఫామ్ నుండి ఎంక్వైరీ కౌంటర్ వైపు నడిచాడు కిరణ్.
