మా ఊరికేమయ్యిందో!

కూఁవ్.. అంటా సుగర్ ప్యాక్టరీ సైరను కూతేసింది. కంభంపాటోరి పొలాల్లో చింతచెట్టుకింద కూచుని పేకాడుతున్న పాలేరు కుర్రోళ్ళు.. పాల్తీతకి గేదిలపాకలకాడికి పరుగులెత్తేరు.

 సీతాకాలం పొద్దు.. సంక్రాతి పండగ నెలట్టేరు.. సూత్తసూత్తుండగానే సీకటడిపోతుంది.. కావుకావుమంటూ కాకులు గూటికిసేరుకుంటున్నాయి.. మొగోళ్ళంతా వరికోతలపనుల్లో పొద్దంతా అలిసిపోయి.. సాయంత్రం ఏల కాల్ళీడ్చుకుంటా ఇళ్ళకుచేరుకుంటున్నారు. ఇంటిముందు నెలముగ్గూ రధంముగ్గులూ.. తులసికోటలూ, తామరాకులు  ఏత్తా.. నీది సరిగ్గారాలేదంటే.. నీదే సరిగ్గారాలేదని.. ఒకల్లనుచూసొకళ్ళు ముసిముసినవ్వులు నవ్వుకుంటా.. ముగ్గులేయటంలో మునిగిపోయేరు ఆడంగులు. పొద్దున్నంతా పనిలోపడి ఎంత ఒళ్ళుహూనమైపోయినా.. ఏడేడి అన్నంలో ఏడేడి కూరేసుకుని కడుపునిండా తినేసి.. రగ్గులు కప్పుకుని..  కొబ్బరీనుప్పుల్లతో పళ్ళుకుట్టుకుంటా.. చలిమంటేసుకోటానికి వొచ్చేత్తుంటారు జనాలు. సాయత్రం ఏడయ్యేసరికి గుడికాడున్న రాయిచెట్టుదగ్గర చలిమంటలు మండుతుంటాయి.

అబ్బులుగారి పొలంలోంచి తెచ్చిన చెరుకు పిప్పీ సచ్చుకర్రలూ మంచుకుతడిసిపోకండా వట్టిగడ్డేసి కప్పెట్టేసి.. చిన్నమేటేసేత్తుంటారు కుర్రోళ్ళు. చలిమంటల్లోకి.. ఆ మేటులోంచి కాసిన్ని కర్రలూ.. కాసింత పిప్పీ ఎలిగించి.. ఊరంతా చలికాగుతుంటాది.

చలిమంటకాగుతా.. ఆ కబురూ ఈ కబురూ సెప్పుకుంటా సుట్టలెలిగించి నోటికి ఐమూలగా పెట్టి కాలుత్తుంటుంటారు కాత్త తలమెరిసిన పెద్దోళ్ళు.

"ఒరే.. బేబికూతురు పయిటేసేసిందిరో..", అని పెద్దలకినపడకుండా పెద్దలకుమాత్రమే కబుర్లు సెప్పుకుంటుంటారు కుర్రోళ్ళు.

"ముంగటేడుకంటే ఈ ఏడు బాగా చలుందండే.. రాత్తిర్లు రెండు దుప్పట్లు కప్పినా.. కడుపులోంచొచ్చేత్తుంది అదేం చలోనండే.. పొద్దున్నే మంచందిగుదామంటే..  కాళ్ళట్టేత్తున్నాయే..", అని సెప్పుకుంటున్నారు తలపండిపోయిన ముసలోళ్ళు.
ఇలా అంతా కలిసిమెలిసి కట్టసుకాలు చెప్పుకుంటుంటే ఎంతో హాయిగా వుంటుంటాది.

అగ్గిదేవుడే చలికాచుకుంటానికి ఇలా అందర్నీ ఒకచోటకు చేర్చేడేమో అనిపిత్తుంటాది.
రాత్రి పదింటికేసే సుగర్ ఫ్యాక్టరీ కూతినబడేసరికి.. ఎవరిల్లకాళ్ళు ఎల్లిపోయారు. చలిమంట కాత్తా ఆరిపోయింది. చింతనిప్పుల్లాంటి సెగొక్కటే మిగులుందక్కడ. కాసేపటికి సెగపోయిన బూడిదలో ఎచ్చగా ముడుచుకుని పొడుకోటానిక్కొచ్చింది వారంరోజులకితమే ఎనిదిమి పిల్లల్నీనిన ఈది కుక్క. కుక్కపిల్లలు ఒకదాంతోఒకటి సెలగాటాలాడుకుంటా తల్లెనకాలొత్తున్నాయి.

పన్నెండయ్యింటది. పొలాల్లో ఇలకోళ్ళకూతలినిపిత్తున్నాయి. బోదిల్లో కప్పలరుపులతో ఆ పెదేశం అంతా భయం భయంగా అయిపోయింది.  తణుకులో సెంకడ్సో సినిమాచూసొచ్చి జతలుగా సైకిల్లేసుకుని ఎలుతున్నారు కుర్రగాళ్ళు. "లాస్ట్ ఫైటు ఇరగదీసేసిందిరా..", అంటా చెబుతున్నాడొకడు. "ఆడు భలేచేసేడ్రా..",అంటా కామెడీ బిట్టు చెప్పుకుంటా పకపకనవ్వుకుంటా పోతున్నారు ఇంకొందరు కుర్రగాళ్ళు. ఆ మాటలు నవ్వులూ ఇని ఆపేసిన ఇలకోళ్ళు, కప్పలూ ఆళ్ళెల్లిపోగానే మళ్ళీమొదలెట్టాయి.

సుబ్బారావుకి నిద్రట్టడంలేదు. నాలుగైదుమార్లు బయటకెళ్ళొచ్చేడు. మంచంమీదడి దొర్లుతున్నాడు. అయినా చేసిన అప్పే గేపకమొత్తుంది. పొద్దున్న పెదరెడ్డోళ్ళ కొడుకుచేసిన రబసంతా కళ్ళముందాడతుంది. ఎలాగైనా ఆడప్పుతీర్చేయ్యాలి.. ఆడితో నేనుమాటడటమేంటి.  రేపట్నుండైనా పన్లోకెళ్ళాలి.. అని మంచంమీద పడుకునే పతిగ్నలుచేసుకుంటున్నాడు.

ఎల్లకిలాపడుకుని ఆలోచిత్తా ఇంటికప్పొంక చూత్తావున్న సుబ్బారావుకి... అక్కడేదో మెరుత్తా ఎలుగు కనబడింది. చూత్తునంతలోనే ఇల్లంతా ఎలుగు.. పైకప్పంతా మంటలు. గబాల్నలేచి నిద్దర్లోవున్న పెళ్ళాంపిల్లల్ని బయటకులాగేసేడు. బయటకొచ్చి పెద్దపెద్ద పొలికేకలేసేసేడు.

కాసేపటికి జనాలంతా మూగి బిందెల్తో, తెపాలల్తో, చెంబుల్తో..  నీళ్ళట్టుకొచ్చి మంటలపై జిమ్మేరు. మంచుకు తడిసిపోయున్నాగానీ తాటాకులు తురతురమంటా కాలిపోతున్నాయి. కళ్ళముందే కాలిపోతున్న ఇల్లు,ఇంట్లో వస్తువులూ చూత్తున్న సుబ్బారావు ఏమీ చెయ్యలేక తలకొట్టుకుంటా ఏడుత్తున్నాడు. పెళ్ళాం నోటమాటాడక పడిపోయింది. పిల్లలు బెంబేలెత్తిపోయేరు.

ఆ ఏడికి ఎవరూదగ్గరకెళ్ళలేకపోతున్నారు. "తప్పుకోండెహే.. అలా సూత్తారేంట్రా..", అని.. వద్దువద్దన్నా ఇనకుండా..  మెరకీదిలోవుండే ఎంకట్రాజుగారు ఒంటిమీద దలసరి రగ్గుకప్పుకుని ఇంట్లోకి దూరేసేడు. చేతికందిన వస్తువుకాత్తా బయటకిసిరేత్తున్నాడు.  బయటడ్డ వత్తువుల్ని దూరంగా చేర్చేత్తున్నారు కుర్రోళ్ళు. ఒక అరగంటలో ఇంట్లో తేలికైన సామాను దొరికినకాడికి ఎంకట్రాజుగారు బయటకేసేసేడు.

కోళ్ళఫారంకాడ్నించి ఎవరో గంటలకారోళ్ళకి ఫోనుకొట్టించి ఇషయం చెప్పేరు. ఒక గంటగడిచేసరికి గంటలకారు మోతగా వచ్చి రోడ్డుమీదాగింది. రేవులోకి దించిన గేదిల్లాగా.. టకటకలాడతా.. ఒకర్నొకరు తొక్కుకుంటా కారులోంచి దిగిపోయేరు కాకీబట్టలోళ్ళు. మంటలన్నీ ఆరిపోయి. బూడిదే మిగిలిందక్కడ. కేసనీ సంతకాలనీ ఏదో చెప్పి అక్కడున్నోళ్ళదగ్గర సంతకాలెట్టించుకున్నారు గంటలకారోళ్ళు.

"మీ పల్లేటూర్లలో  మా అవసరంవుండదయ్యా.. మనిషికి మనిషి మీకు సాయంవుంటారుకదా.. మేమొచ్చేలోగానే మీరే ఆర్పేత్తుంటారో మంటలు..", అని ఎంకట్రాజుగారిని పొగిడేసి ధ్యాంక్సుచెప్పి ఎల్లిపోయేరు గంటలకారోళ్ళు.

ఓ నాలుగు రోజులు సుబ్బారావుని మాఇంట్లోవుండంటే మాఇంట్లోవుండమని పూటకొకరు చొప్పున వొండిపెట్టేరు. అందరూ తలోచెయ్యేసి సాయంచేసి ఇల్లుకట్టిపెట్టేరు.

ఒకరికొకరు సాయంగావుండండిరా అని చెప్పటానికి ఇక్కడకూడా అందర్నీ అగ్గిదేవుడే కలిపేడనిపిత్తుంది.

సరిగ్గా వారం తరువాత అప్పన్నగారు మంచంమీదే పోయేడు. ఊరువూరంతా పనులుమానేసి ఆయనింటిదగ్గరకు చేరుకుంది. తనింట్లో మనిషి, సొంతమనిషి పోయినంతలా ఏడ్చేరు వూరి జనం. అడక్కపోయినా తలోచెయ్యేసి సాయంచేసి దహనకార్యక్రమాలు చేసేరు . కాష్టం మంటలు చల్లారి బూడిదయ్యేదాకా చుక్కమంచినీళ్ళుకూడా ముట్టుకోకుండా ఊరువూరంతా అక్కడే కూర్చుంది.

ఎక్కెక్కి ఏడుత్తున్న అప్పన్నగారి కొడుకుని ఓదార్చేరు పెద్దోళ్ళు. మీమున్నామని ధైర్యంచెప్పేరు.
మళ్ళీ ఇక్కడా అగ్గిదేవుడే కలిపేడు. అవును ఆ అగ్గిదేవుడే కలిపేడందర్నీ.

అగ్గిదేవుడేకాదు... వరుణదేవుడికి కోపమొచ్చి వూరంతా ముంచేసినప్పుడు కూడా అంతా కలిసేవున్నారు. తుఫానుతెప్పించిన వాయిదేవుడికి గుళ్ళో పూజలుచేయించి.. దణ్ణాలెట్టుకుని శాంతింపజేసేరు.

ఇదంతా ఒక పదిపదేనేళ్ళ క్రితం...

కష్టాల్లోను.. కన్నీళ్ళలోను.. నేనున్నాను నీకు సాయం అని భుజంతట్టి చెప్పుకునే మా వూరి జనం.

పండగలొత్తే మీ ఇల్లూ మాఇల్లూ అని లేకుండా.. మీది మాది అని లేకుండా సంతోషంగా ఆడిపాడే వూరిజనం.

నీదీ కులం.. నాదాకులం అని కొట్టుకుచావకుండా ఒకర్నొకరు ఏరా అంటే ఏరా అని పిలుచుకునే మా వూరిజనం.
వినాయకచవితొచ్చినా, దసరావొచ్చినా, శ్రీరామనవమొచ్చినా.. ఒకేచోట పెద్ద విగ్రహం పెట్టి.. మేళాలుకట్టి సంబరాలుచేసే మా ఊరి జనాలకి ఏమయ్యిందో మరి! ఇలామారిపోయేరు!.

ఆడంగులు టీవీల్లో మొకాలుపెట్టి ముగ్గులేయటం మానేసేరు.
చలికాలమొత్తే ఏసుకునే చలిమంటలు మానేసి ఒకడిమీదొకడు కడుపుమంటలు పెంచుకుంటున్నారు.
తాటాకిళ్ళలోంచి డాబాల్లోకొచ్చేరనేమో...ఒకరిసాయమొకరికక్కరలేదనేమో, ఒకరితోఒకరు మాటాడుకోటంలేదు. మొకాలు పక్కెట్టుకుని ముసుగులేసుకుని తిరుగుతున్నారు.

తమకులపు హీరో బ్యానర్లు కట్టి.. కుర్రగాళ్ళు ఒకల్నొకళ్ళు కొట్టుకుంటున్నారు. ఇంట్లోని గొడవల్ని ఈదిల్నెట్టుకుని బతుకుతున్నారు.

వినాయకచవితొచ్చినా, దసరావొచ్చినా, శ్రీరామనవమొచ్చినా.. ఈదికో విగ్రహం పెట్టి విడిగావిడిగా పండగలు చేసుకుంటున్నారు. పండగొత్తే కళేవుంటంలేదు.. పిల్లాపాపలకి సంబరేముటంలేదు.
అసలది పల్లెటూరిలానే వుంటంలేదు.

అసలిప్పుడు అగ్గిదేవుడుకాదు.. వరుణదేవుడు కాదు.. వాయుదేవుడు కాదు.. ఆ బెమ్మదేవుడొచ్చినా ఈళ్ళని కలపలేడేమో. మళ్ళీ ఆ వైభోగం తీసుకురాలేరేమో!

నే పదిపదేనేళ్ళక్రితం చూసిన మావూరికేమయ్యిందో!