మౌనం...

దయచేసి కాసెపు ఇక్కడ కూర్చోండి సార్.. అని సీటు చూపించాడు.. సెక్యూరిటీ.. పర్సన్..

సరే.. అని.. కూర్చోటానికి రడీ అవుతూ.. ప్రక్కసీటులో ఉన్న అమ్మాయితో మేడమ్..

ఈ బ్యాగ్ మీదేనా అది కాస్త తీస్తే కూర్చుంటా అని.. రిక్వెస్ట్ చేసాడు.. అతను..

సారీ అండి.. అని గబగబా బ్యాగ్ తీసుకుని.. చిన్న చిరునవ్వు

విసిరింది ఆ అమ్మాయి.. ఆ చిరునవ్వుని చూసి కాసేపు ప్రపంచాన్ని మరచిపోయాడు అతను..

చాలా బాగుంది అమ్మాయి.. ఆ చిరునవ్వుకూడా..

కానీ ఇంటర్వూ టెన్సన్.. తో తను మళ్ళీ మాములు స్థితికి వచ్చేసాడు..

పదినిముషాలు గడిచింది.. కానీ ఆ అమ్మాయి.. పుస్తకంలో తప్ప వేరే ప్రపంచాన్ని చూడటంలేదు..

అతనికి కాస్త నవ్వొచ్చినా.. ఏవండీ.. ఏంటండి అంతలా చదివేస్తున్నారు..

మీరు రాసేది ఏమైనా ఎమ్సెట్ ఎగ్జామా.. ఇంటర్వూ మేడమ్.. అన్నాడు నవ్వుతూ.

నాకు కాస్త టెన్సనండి.. అన్నీ మర్చిపోతా అందుకె చదువుతున్నా అంది..
ఒక చిరునవ్వు నవ్వి.. ఊరుకున్నాడు.

ఇంతలో ఆమెను లోపలికి రమ్మని.. పిలిచారు.. ,
ఆల్ ది బెస్ట్.. బాగా చేయండి అని షేక్ హ్యాండిచ్చాడు.. అతను.

ధ్యాంక్స్ అండి అని నవ్వుతు వెళ్ళిపోయింది.. ఆమె..


ఆలానే చూస్తు ఉండిపోయినతను.. ఉలిక్కిపడి ఈలోకానికొచ్చేసరికి..

ఇతని పేరు గట్టిగా పిలవటం వినపడింది..

గబగబా లేచి.. ఇన్షర్ట్ సర్దుకుని.. లోపలికెళ్ళాడు..

ఓగంట గడిచాకా వచ్చాడతను..

అప్పటికే ఇంటర్వూ అయిపోయిన ఆ అమ్మాయి.. రిషెప్సన్ దగ్గర నిలబడి ఉంది..

అతన్ని చూసి.. దగ్గరకు వచ్చి.. ధ్యాంక్సండీ నేను సెలెక్టయ్యాను.. అంది ఆనందంగా..

నిజంగా.. గ్రేట్.. కంగ్రాట్యూలేషన్స్.. నేను కూడా సెలెక్ట్ డ్..
రేపు రమ్మన్నారు ఆఫర్ లెటర్ కోసం..

సరే పదండి ఏదన్నా రెష్టారెంటుకు పోదాం నేను ట్రీటిస్తాను అన్నాడతను..

హుమ్మ్.. తెలియని వాళ్ళతో ఇలా బయటతిరగటం నాకిష్టం ఉండదండీ..
అన్నదామె కాస్త నెమ్మదిగా..

తెలుసుకుందామండి.. బోజనం చేస్తూ మాట్లాడుకుందాం పదండి..
మీకు ఇబ్బందిలేకపోతేనే!!! అన్నాడతను..

ఇద్దరూ దగ్గర్లో ఉన్న రెస్టరెంటుకు చేరుకున్నారు.

రోజులు గడిచాయి.. ఇద్దరూ ఒకే టీమ్ లో కలిసి పనిచేస్తున్నారు..
చాలా దగ్గరగా రోజూ కలిసి తిరగటం వలన..

ఇద్దరి ఇష్టాలు ఒకటయ్యాయి.. ఒకరోజు సాయంత్రం ఆ అమ్మాయి..

అతనికోసం ఎదురుచూస్తూ ఉంది ఆఫిసు బయట.

కాసేపటికి వచ్చినతని.. కూడా కలిసి నడిచింది.. ఇద్దరూ పదినిముషాలు మౌనంగా ఉన్నారు..

సరేలే.. రెండురోజుల్లో వచ్చేస్తావుగా ఎందుకంత డల్ గా ఉంటావ్..కాస్త హుషారుగా వెళ్ళిరా..

చాలా రోజులతరువాత ఇంటికి వెళ్తున్నావుగా.. అన్నాడతను..
ఇద్దరి మధ్య ఉన్న మౌనాన్ని చేధిస్తూ

ఏమో.. నాకు ఎదోలా ఉంది.. అని.. దగ్గరకి చేరి.. బుజాలపై తలవాల్చి ఏడ్చెసింది...

ఏంటిరా.. ఎందుకలా ఎమైంది..? అని అడుగుదామనుకున్నవాడు..

ఆ ఊహించని తరుణానికి అతనికి మాటరాలేదు..

నేను నిన్ను.. చాలా ఇష్టపడుతున్నాను.. నిన్ను విడిచి ఒక్క క్షణం ఉండలేకపోతున్నాను..

ఆఫిసునుండి ఇంటికివెళ్ళగానె నేనొక ఒంటరిలోకంలోకి వెళ్ళినట్లు ఫీల్ అవుతున్నాను..

ఎప్పుడెప్పుడు నిన్ను చూస్తానా అన్నట్లు నాకు ప్రతిరోజు తెల్లారుతుంది..

నువ్వు ఒక్క క్షణం నీ సీట్లో లెకపోతే నాకు ఎమీ తోచదు..
మరినాకెందుకిలా ఉందో తెలియదు..

అని తన మొహాన్ని అతని గుండెలచాటు దాచేసుకుంది...

ఆ రెండురోజులూ ఫోన్లో పలకరించుకంటూ.. కాలం గడిపారు..

ప్రతిరోజు ఆమె మోముపై నవ్వుల పువ్వులు పూయిస్తూ..

ఆ పూవుల పరిమళాన్ని ఆనందిస్తూ.. అతనికి.. రోజులు నడుస్తున్నాయి..

ఏదో ఒకరోజు జరిగిన చిన్న సంఘటన వలన ఇద్దరికీ మనస్ఫర్దలుఒచ్చాయి..

అతన్ని అసహ్యించుకోవడం మొదలుపెట్టిందామె.. అతను..

బ్రతిమలాడాడు.. నేనే తప్పుచేయలేదు.. కావాలని అని చెప్పాడు..

తరువాతనుండి మాటలు తక్కువయ్యాయి..

ఇద్దరిమధ్య మౌనమే గెలిచింది అన్నట్లు.. రాజ్యమేలింది... కొన్నిరోజులు..

కానీ.. ఆమె ఎదురు పడే సమయంలో.. అతనికి ప్రాణంపోయినట్లుండేది

ఎదో నవ్వాలన్నట్లు నవ్వే ఆమె నవ్వును తట్టుకోలేకపోయాడతను..

సాయంత్రం.. మనం కలవాలి.. నీతో మాట్లాడాలి అని ఒక సందేశం పంపాడు..

ఇద్దరూ ఒక చోట కలుసుకున్నారు..

చల్లగా వీస్తున్న గాలితో కలిసి వారిద్దరిమధ్యన ఉన్న మౌనం రాగం తీసింది కాసెపు..

ఎందుకిలా నన్ను వేధిస్తున్నావ్.. నేను చేసింది ఏమన్నా అంత తప్పుందా?

ఇంతేనా నన్ను అర్ధంచేసుకున్నది.. అని భాదగా అడిగాడతను..

లేదు.. నువ్వు ఏ తప్పుచేయలేదు.. తప్పు నేనే చేసాను.. అది ఇప్పుడు తెలుసుకున్నాను..

అందుకె నన్ను నీకు దూరంగా చేసుకుంటున్నాను.. ఇళ్ళువదలి బయటికొచ్చిన నాకు

మొట్టమొదటిసారిగా పరిచయమైన నువ్వు నా సొంతవాడిలా నాకు అనిపించావు..

నాకు ఒంట్లో బాలేకపోతే నువ్వు తీసుకున్న కేర్.. నా కష్టంలో నువ్వు నాకిచ్చిన సలహాలు..

నాతో పంచుకున్న మంచిచెడులు.. అన్నీ నావాళ్ళతో ఉన్నట్లనిపించింది....

అది దాచుకోలేక నీకు చెప్పాను.. నన్ను క్షమించు..

నువ్వది సీరియస్ గా తీసుకుంటున్నావ్.. అందుకే నీకు దూరంగా ఉండటానికి ట్రైచేస్తున్నా...

మళ్ళీ మనం స్నేహితులుగానే ఉండగలం అనుకుంటే.. నేను నీతో

మాములుగా మాట్లాడగలను.... అని చెప్పిందామె..


అలానే వాళ్ళపలకరింపులు.. కొనసాగాయి.. కొన్నిరోజులు..

ఆమె మాటలు.. చేతలు.. చూస్తు గడుపుతన్నంతసేపూ..

ఒకసారి ప్రేమగా అనుకున్న అతను.. . ఇపుడు.. అది.. ఒట్టి స్నేహమే అని ..
మనసుకు సర్దిచెప్పలెకపోయాడు..


స్నేహానికి కళంకం తెస్తున్నానని అతనికి అనిపించింది.. కష్టమైనా తనతో మాట్లాడకుండా..
తనకి కనపడకుండా.. ఉండటం అలవాటు చేసుకున్నాడు..


కానీ.. ఒక రోజు... ఆమెతో చెప్పాడు.. నేను.. వేరే ఊరు వెళ్ళిపోతున్నాను..
అక్కడే సెటిల్ అవుదామనుకుంటున్నాను..

వేరే జాబ్ వచ్చింది.. అని.. చెప్పాడు..

ఆ రోజు రానే వచ్చింది... అతను ఆమెను వీడి దూరంగా వెళ్ళిపోయాడు...
తరువాత.. ఆమెను కలవలేదు..

ఆమె మనసులోన మౌనం ఇంకా అలానే నిధిలా నిక్షిప్తమై ఉండిపోయింది...


కాలం గడిచింది...


విడిపోయి దూరంగా ఉన్నా జ్ఞపకాలలో, మనసులో ఇంకా ఆమెనే నిలుపుకున్నాడతను..

కానీ.. ఒకరోజు....

అప్పుడే.. వసంతం విరిసి.. కోయిలరాగం మొదలయ్యినట్లు ఆమె గొంతు.. వినపడింది.. ఫోనులొ..
మనసు ఆనందంలో మునిగి ఉప్పెనలా.. ఎగసిపడింది.. కానీ ఆ అనందపుటలలు.. గొంతుదాటి..
బయటకు రాలేకపోయాయి... మాములుమాటలె... అతని గొంతు.. నుండి వచ్చాయి...

ఎలా ఉన్నావు అంటే ఎలా ఉన్నావని.. కుశలప్రశ్నలు అయ్యాకా... కాసేపు.. మౌనంతో
మూగబోయాయి.. ఇద్దరి... ఫోన్లు...

ఆమెకు.. దుఃఖం ఆగలేదు... ఏడ్చేసింది...
నేను చేసింది తప్పే అని ఇప్పుటికి.. తెలుసుకున్నాను అని అంది..

అతనికి.. మాటలురాలేదు...


కానీ ఒకప్పుడు.. తన గుండెచాటున... తన.. మోమును.. దాచుకుని.. ఆమె ఏడ్చిన సంధర్భమే..
అతనికి గుర్తుకురాసాగింది..

అప్పటి.. ఆ కన్నిటిలో.. తడిసి బరువెక్కి...
ఇన్నాళ్ళూ... మోస్తున్న తన హృదయం ఇంకా బరువుగానే అనిపించింది...

ఇప్పటి.. ఈ కన్నీటి.. అలలు...
బరువెక్కిన ఆ హృదయాన్ని.. కరిగించలేకపోయాయి...

మళ్ళీ మౌనమే.. జయించి రాజ్యమేలింది...