12, డిసెంబర్ 2006, మంగళవారం

మూడురూపాయలు



--------------------------------------------------

సిగరెట్ కోసం, పదిరూపాయల నోటుమార్చగా తిరిగి వచ్చిన మూడు రూపాయి కాసులు పైజేబులో వేసుకుని బైక్ స్టార్ట్ చేసాడు ఒక యువకుడు. ఆ మూడు రూపాయి కాసులు స్నేహంగా పలకరించుకున్నాయి. ఆప్యాయంగా ఒకరినొకరు హత్తుకుని మనమంతా ఒకటే , మనమే ఈ మనుషులకు ఆధారం అని గర్వపడ్డాయి. అంతా ఇలా ఒకే జేబులో కలవడం మన అదృష్టం అని సంబరపడిపోయాయి. ఏమో ఎలా రాసిపెట్టుందో, మళ్ళీ మనం కలుస్తామో లేదో తెలియదు, ఒకవేళ కలిసినా అప్పటికి మనం ఏ పరిస్ధితిలో ఉంటామో. వయసయ్యినా నిగనిగ తగ్గని వారు కొందరైతే, చిన్న వయసులోనే ఎందరో కష్టాలు తీర్చి అరిగి పోయి గుర్తుపట్టని విధంగా తయారయ్యే వారు కొందరు.. మనల్ని సృష్టించిన ఈ మనిషి ఏం చేస్తాడో చూద్దాం, అని నవ్వుకున్నాయి. బైక్ కుదుపులతో ఊగుతూ ఈలవేస్తూ, పాటలు పాడుకుంటూ శబ్దంచేయసాగాయి. బైక్ ఒక్కసారిగా ఆగిపోవడంతో ఒకరిపై ఒకరు పడి, కళ్ళింతచేసి ఏమయిందో అన్నట్లు చూడసాగాయి. “ఛ!, పెట్రోల్ ఆయిపోయింది, ఇప్పుడెలా!”, అన్న యువకుడి మాటలువిని కాస్త భయపడసాగాయి.. అయితే మనం విడిపోబోతున్నాం, అని అందులో ఒక రూపాయి ఏడ్వసాగింది. ఊరుకో.. అలా ఏం కాదులే.. పెట్రోల్ అంటే మన ముగ్గురితో అయ్యే పనికాదు, కాబట్టి ఏ వందనోటో మారకతప్పదు.. అంటే ఇంకా మన స్నేహితులు కొందరు రావొచ్చేమో చూద్దాం. అని ఓదార్చింది అందులో ఒక రూపాయి.

బైక్ ను కొంతదూరం చెమటలుపట్టేలా తోసుకుంటూ వెళ్ళాడు ఆ యువకుడు. అలసిపోయి అడుగులవేగం తగ్గిందతనిలో, బైక్ ని రోడ్డుపక్కగా పార్క్ చేసి లాక్ చేసాడు.. జేబులో నుండి నిశ్శబ్దంగా యువకుడి గుండె సవ్వడిని గమనిస్తున్న రూపాయి గుండెలు వేగంగా కొట్టుకోసాగాయి. ఏం జరగబోతుందోనని ఆతృతగా ఎదురుచూస్తున్నాయి.

దారినపోయేవాళ్ళను లిప్ట్ అడిగి దగ్గరలో ఉన్న పెట్రోల్ పంపుకు చేరుకున్నాడు ఆ యువకుడు ఏబైరూపాయలకి పెట్రోల్ కావాలి. నా దగ్గర బాటిల్ లాంటిది ఏదీలేదు అన్నాడు ఆ యువకుడు పెట్రోల్ పంపువాడితో. ఏభైరూపాయలు అని వినపడగానే.. హమ్మయ్య, మనకేం పర్వాలేదు అనుకుని కాస్త ఊపిరిపీల్చుకున్నాయి ఆ రూపాయి కాసులు.
అక్కడ బాటిల్ దొరికుతుంది అని ప్రక్కనే కూర్చున్న ఒక చిన్న పిల్లవాడ్ని చూపించాడు ఆ పెట్రోల్ పంపువాడు.

అనుకోనివిధంగా ఒక రూపాయి స్నేహితులని విడిచి వెళ్ళాల్సొచ్చింది. బాటిల్ ఇచ్చిన పిల్లవానికి ఒక రూపాయి ఇచ్చేసాడు ఆ యువకుడు.

సాయంత్రమయ్యేసరికి ముగ్గురు స్నేహితులు ఒకరినొకరు వీడి బెంగపెట్టుకున్నాయి. కొత్తస్నేహితులను చేరుకున్నా మాట్లాడక మౌనంగానే ఉండిపోయాయి. ఒకవేళ కొత్తవాళ్ళతో స్నేహం చేసుకున్నా అది ఎంతసేపు నిలువనిస్తాడు ఈ మానవుడు అని మనసులో మానుషుల్నందర్ని తిట్టుకున్నాయి.

*******************

కష్టపడి ఎండలో కూర్చుని బాటిల్స్ అమ్ముతూ సాయంత్రానికి పది రూపాయి కాసులు సంపాదించాడు ఆ పిల్లాడు. ఆనందంగా చేతిలో డబ్బులు చూసుకుంటూ ఇంటికి పరుగుతీసాడు. ఆ పరుగుతో ఒకరాయిని తన్నుకుని ఎగిరి కిందపడ్డాడు.. రూపాయి కాసులన్నీ భయంతో కేకలు వేస్తూ చెల్లాచెదురుగా ఎగిరిపడ్డాయి. కారుతున్న రక్తాన్ని, తగిలిన దెబ్బను లెక్కచేయకుండా, కిందపడిన రూపాయి కాసులను కంగారుగా ఏరసాగాడు ఆ పిల్లవాడు.. దొరికిన రూపాయినల్లా ముద్దాడుతూ జేబులోవేసుకోసాగాడు.

రూపాయి తనపై చూపించిన ప్రేమకి పొంగిపోయింది, మళ్ళీ తన మోముపై చిరునవ్వులు చిందించింది. తనని కష్టపడి సంపాదించినందుకు, క్రిందపడిపోతే ప్రేమగా దగ్గరకు తీసుకున్నందుకు… సంతోషపడింది. నన్ను సృష్టించిన నిన్నే తిట్టుకున్నా ఓ మనిషీ, క్షమించు అని చెంపలేసుకుంది. ఈ సారి తన స్నేహితుల్ని సంతోషంగా వదిలి ఆ పిల్లాడి ఆకలిని తీర్చి రుణం తీర్చుకుంది ఆ రూపాయి.

*******************

కాలం గడిచింది. ఒకప్పుడు కలుసుకున్న రూపాయి కాసుల కోరిక తీరనేలేదు. మళ్ళీ ఒకరినొకరు కలుసుకోలేకపోయాయి. ఎవరికైనా నేనిక్కడున్నా అని చెప్పి కబురుపంపే వీలులేని చోట చిక్కుకుపోయాయి.

మనిషిచేత సృష్టించబడి ఆ మనిషికి కష్టంలో సాయపడి అతనిని ఆనందపరచి, అతని మూఢనమ్మకాలకు భలైపోయి మట్టిలో కలిసిపోయిందొక రూపాయి అయితే.

గంగమ్మతల్లీ నన్ను చల్లగా చూడు, ఇదిగో ఈ రూపాయినీకు అర్పిస్తా అని జాలిలేని మనిషిని వదలి, కడలి ఒడిని చేరుకుంది వేరొక రూపాయి.

చిలిపి పనుల చిన్నారుల చేతిలో ఆటవస్తువుగా మారి, కళ్ళను తెరచి భయమును మరచి, రైలుపట్టాపై పవలించి సత్తురేకై, తనరూపాన్ని కోల్పోయింది మరొక రూపాయి.

10 కామెంట్‌లు:

spandana చెప్పారు...

వావ్! అద్భుతమైన కథ.
ఎవరన్నారు రూపాయికి మనసు లేదని, గుండె ఆడదని??
శ్రీనివాస్‌ను అడగండి వాటి అచూకీ చెప్తారు. రూపాయిలు మళ్ళీ ఎప్పటికీ కలుసుకోలేవని తెలిసి చివర్లో కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయంటే నమ్మండి.
అద్భుతంగా రాశారు.
--ప్రసాద్
http://blog.charasala.com

Shanthi Kumar చెప్పారు...

nice story

వీవెన్ చెప్పారు...

బాగా బాగుంది!

Unknown చెప్పారు...

very good

అజ్ఞాత చెప్పారు...

మామూలుగా కాదు. అదిరిపోయిందండీ శ్రీనివాస్ గారూ.
బహుశ అలొచనలోని ప్రత్యేకత అదేనేమో? వెరైటీ అన్నది అలోచనలోనుంచి పుట్టుకొస్తుంది. అది ఇప్పుడు మీలో వుంది.
మరిన్ని ఇలాంటివి మీ మనసునుండి జాలు వారతాయని ఆశిస్తూ.

విహారి

Bhasker చెప్పారు...

కుక్క పిల్ల, సబ్బు బిళ్ళ, రూపాయి బిళ్ళ కావెవి కథకు అనర్హం.
hope you will write stories on other ఋక్కులు

రానారె చెప్పారు...

భలేగా వుంది. రూపాయల్లోకి పరకాయప్రవేశం చేసి, చేయించారు. రాజుగారూ, రచనగా మారకముందు ఈ ఆలోచనకు మూలం ఏమిటి ఎలా కలిగింది, మీరు చెబితే తెలుసుకోవాలనుంది.

.C చెప్పారు...

చక్కని కథ... బాగా వ్రాసారు! ఇంతగా మనసుకు హత్తుకునే కథని నేను చూడకపోయేవాడిని నా తమ్ముడు రఘురామ్ చెప్పకపోతే! నిజానికి కథని ఇంకా బోలెడు విస్తరించవచ్చుననిపించింది. రచయిత ఉద్దేశమే ముఖ్యమనుకోండి, అయినా ఇంత మంచి కథని మరి కొంచెం నిడివి పెంచి వ్రాస్తే మరింత బాగుండునేమో?

vnkoduri చెప్పారు...

తెలుగులో ఇంత బాగా వ్రాసే రచయితలున్నారని మీ కథ చదివాక తెలిసింది. ఇంకా చాలా వ్రాయండి మమ్మల్ని ఆనందపరచండి.

అజ్ఞాత చెప్పారు...

నిజంగానే గోదావరి ప్రేమలాంటి కధను రాసారు...చాలా బాగుంది.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...