చిరునవ్వుతో స్నేహం...

-------------------------------------------------

చల్లని ప్రదేశం, చుట్టూ గుబురు చెట్లతో నిండి అక్కడక్కడా, ఆకాశంనుండి బంగారు తీగలు నేలకు వేళాడదీసినట్లుగా సూర్యకిరణాలు. నిశ్సబ్దంగా ఉండే ఆ ప్రదేశంలో అప్పుడప్పుడూ పాటకి వెనుక వేణువు ఊదినట్లుగా వినిపించే పక్షుల ధ్వనులు. ఎటుచూసినా పచ్చదనం, మనసుకు ఉల్లాసం. గాలికి రాలిపోయి... నేలను హత్తుకుని ఆటలాడే ఎండుటాకుల్లో కూడా ఎంతో అందం. నాలో ఏదో ఆనందం.

ఇప్పటికీ కళ్ళు మూసుకుని ఆ దృశ్యాన్ని ఊహించగానే. ఆ గాలి నన్నుతాకినట్లు అనిపిస్తుంది, చుట్టూ ఉన్న పువ్వుల పరిమళిస్తున్నట్లుగా తోస్తుంది. ఆ పక్షుల కిలకిల ధ్వనుల మధ్య ఒక చిరునవ్వు వినిపిస్తుంది. నా మనసు పులకరిస్తుంది. నా ఒళ్ళు జలదరిస్తుంది.

ఆ నవ్వు అందమా? ఈ ప్రకృతి అందమా? అని మనసులో ఒక ప్రశ్న అంకురిస్తుంది. కానీ మనసును భందించిన ఆ నవ్వు, ఆ అలోచననే కాదు చుట్టూ ఉన్న ఈ ప్రపంచాన్నే మరపింపచేస్తుంది.

ఎందుకో ఆ నవ్వు కోపంగా నన్ను చూస్తూ… కొంటెగా నన్ను దూరంగా తోస్తూండడంలో ఏమి ఆనందం ఉందో తెలియదు కానీ…, అపుడపుడూ ఆటపట్టిస్తూ, ఏదోక చమత్కారంతో ఆ నవ్వుని నవ్విస్తూ … నా రోజు మొదలయ్యేది.

మొదటిరోజు పరిచయంలో మాములుగానే ఉన్నా… రోజులు గడిచే కొద్దీ నాలో ఏదో తెలియని ఆరాధన. ఆ నవ్వుకి కష్టంలో సాయపడుతూ…ఎపుడూ తనకోసమే ఆలోచిస్తూ రోజులు గడుస్తున్నాయి. ఒకరోజు ఆ చిరునవ్వువెంట వచ్చిన "నువ్వంటే నాకిష్టంలే", అన్న మాటలు ఆరోజు నాకు... మాములుగా పెదవులనుండి వచ్చిన మాటల్లానే అనిపించినా… ఈరోజు ఊహిస్తూ నేను పడే వేదన వర్షంలో కన్నీటివంటిది.

ఆ నవ్వు ఒకరోజు భాధతో కన్నీరుకారిస్తే…నా కడుపు ఆకలితో కన్నీరుకార్చింది…నా గుండె బరువెక్కి , వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది.

చుట్టూ పచ్చని చెట్లనుతాకుతూ వచ్చినా!!!, పచ్చలుగా మారక మేఘాల ముత్యాల్లానే నేలనుతాకుతున్న చినుకులతో… జోరున వర్షం. ఆ వర్షంలో వేడివేడి కాఫీ…, కాఫీ కప్పులోనుండి వస్తున్న ఆవిర్లను తాకిన ముత్యాల చినుకులు …కరిగి మా ఒడిలో ఒదిగిపోతుంటుంటే. అది చూసి ఆ నవ్వు చిరునవ్వు విసరగా, నాలోన ఓ నవ్వు మెరుపల్లే మెరవగా…మా ఆనందపు సిరిజల్లులతో కలిసి కురుస్తున్న ఆ వర్షాన్ని నేనెప్పటికీ మరువలేని ఒక తీపిజ్ఞాపకం.

కాలంగడిచింది, నేను గుండెల్లో దాచుకున్నది ప్రేమో, ఆకర్షణో తెలియకుంది. కానీ ఆ నవ్వు నా ఊహల్లో తప్ప, నా కనుల ముందు నుండి దూరంగా వెళ్ళిపోయింది. ఒక మంచి స్నేహంగా మిగిలిపోయింది. ఒకప్పుడు "నువ్వంటే నాకిష్టంలే" అన్న మాటలు మనసునుండి వచ్చినవే అని ఇపుడు అనుకున్నా నాకు భాధలేదు. ఎందుకంటే…నాలో నిండిపోయిన ఆ ఊహలు, మధుర జ్ఞాపకాల పూమాలలా ఎపుడూ పరిమళాలు చిందిస్తూనేవున్నాయిలా.