12, డిసెంబర్ 2006, మంగళవారం

మూడురూపాయలు



--------------------------------------------------

సిగరెట్ కోసం, పదిరూపాయల నోటుమార్చగా తిరిగి వచ్చిన మూడు రూపాయి కాసులు పైజేబులో వేసుకుని బైక్ స్టార్ట్ చేసాడు ఒక యువకుడు. ఆ మూడు రూపాయి కాసులు స్నేహంగా పలకరించుకున్నాయి. ఆప్యాయంగా ఒకరినొకరు హత్తుకుని మనమంతా ఒకటే , మనమే ఈ మనుషులకు ఆధారం అని గర్వపడ్డాయి. అంతా ఇలా ఒకే జేబులో కలవడం మన అదృష్టం అని సంబరపడిపోయాయి. ఏమో ఎలా రాసిపెట్టుందో, మళ్ళీ మనం కలుస్తామో లేదో తెలియదు, ఒకవేళ కలిసినా అప్పటికి మనం ఏ పరిస్ధితిలో ఉంటామో. వయసయ్యినా నిగనిగ తగ్గని వారు కొందరైతే, చిన్న వయసులోనే ఎందరో కష్టాలు తీర్చి అరిగి పోయి గుర్తుపట్టని విధంగా తయారయ్యే వారు కొందరు.. మనల్ని సృష్టించిన ఈ మనిషి ఏం చేస్తాడో చూద్దాం, అని నవ్వుకున్నాయి. బైక్ కుదుపులతో ఊగుతూ ఈలవేస్తూ, పాటలు పాడుకుంటూ శబ్దంచేయసాగాయి. బైక్ ఒక్కసారిగా ఆగిపోవడంతో ఒకరిపై ఒకరు పడి, కళ్ళింతచేసి ఏమయిందో అన్నట్లు చూడసాగాయి. “ఛ!, పెట్రోల్ ఆయిపోయింది, ఇప్పుడెలా!”, అన్న యువకుడి మాటలువిని కాస్త భయపడసాగాయి.. అయితే మనం విడిపోబోతున్నాం, అని అందులో ఒక రూపాయి ఏడ్వసాగింది. ఊరుకో.. అలా ఏం కాదులే.. పెట్రోల్ అంటే మన ముగ్గురితో అయ్యే పనికాదు, కాబట్టి ఏ వందనోటో మారకతప్పదు.. అంటే ఇంకా మన స్నేహితులు కొందరు రావొచ్చేమో చూద్దాం. అని ఓదార్చింది అందులో ఒక రూపాయి.

బైక్ ను కొంతదూరం చెమటలుపట్టేలా తోసుకుంటూ వెళ్ళాడు ఆ యువకుడు. అలసిపోయి అడుగులవేగం తగ్గిందతనిలో, బైక్ ని రోడ్డుపక్కగా పార్క్ చేసి లాక్ చేసాడు.. జేబులో నుండి నిశ్శబ్దంగా యువకుడి గుండె సవ్వడిని గమనిస్తున్న రూపాయి గుండెలు వేగంగా కొట్టుకోసాగాయి. ఏం జరగబోతుందోనని ఆతృతగా ఎదురుచూస్తున్నాయి.

దారినపోయేవాళ్ళను లిప్ట్ అడిగి దగ్గరలో ఉన్న పెట్రోల్ పంపుకు చేరుకున్నాడు ఆ యువకుడు ఏబైరూపాయలకి పెట్రోల్ కావాలి. నా దగ్గర బాటిల్ లాంటిది ఏదీలేదు అన్నాడు ఆ యువకుడు పెట్రోల్ పంపువాడితో. ఏభైరూపాయలు అని వినపడగానే.. హమ్మయ్య, మనకేం పర్వాలేదు అనుకుని కాస్త ఊపిరిపీల్చుకున్నాయి ఆ రూపాయి కాసులు.
అక్కడ బాటిల్ దొరికుతుంది అని ప్రక్కనే కూర్చున్న ఒక చిన్న పిల్లవాడ్ని చూపించాడు ఆ పెట్రోల్ పంపువాడు.

అనుకోనివిధంగా ఒక రూపాయి స్నేహితులని విడిచి వెళ్ళాల్సొచ్చింది. బాటిల్ ఇచ్చిన పిల్లవానికి ఒక రూపాయి ఇచ్చేసాడు ఆ యువకుడు.

సాయంత్రమయ్యేసరికి ముగ్గురు స్నేహితులు ఒకరినొకరు వీడి బెంగపెట్టుకున్నాయి. కొత్తస్నేహితులను చేరుకున్నా మాట్లాడక మౌనంగానే ఉండిపోయాయి. ఒకవేళ కొత్తవాళ్ళతో స్నేహం చేసుకున్నా అది ఎంతసేపు నిలువనిస్తాడు ఈ మానవుడు అని మనసులో మానుషుల్నందర్ని తిట్టుకున్నాయి.

*******************

కష్టపడి ఎండలో కూర్చుని బాటిల్స్ అమ్ముతూ సాయంత్రానికి పది రూపాయి కాసులు సంపాదించాడు ఆ పిల్లాడు. ఆనందంగా చేతిలో డబ్బులు చూసుకుంటూ ఇంటికి పరుగుతీసాడు. ఆ పరుగుతో ఒకరాయిని తన్నుకుని ఎగిరి కిందపడ్డాడు.. రూపాయి కాసులన్నీ భయంతో కేకలు వేస్తూ చెల్లాచెదురుగా ఎగిరిపడ్డాయి. కారుతున్న రక్తాన్ని, తగిలిన దెబ్బను లెక్కచేయకుండా, కిందపడిన రూపాయి కాసులను కంగారుగా ఏరసాగాడు ఆ పిల్లవాడు.. దొరికిన రూపాయినల్లా ముద్దాడుతూ జేబులోవేసుకోసాగాడు.

రూపాయి తనపై చూపించిన ప్రేమకి పొంగిపోయింది, మళ్ళీ తన మోముపై చిరునవ్వులు చిందించింది. తనని కష్టపడి సంపాదించినందుకు, క్రిందపడిపోతే ప్రేమగా దగ్గరకు తీసుకున్నందుకు… సంతోషపడింది. నన్ను సృష్టించిన నిన్నే తిట్టుకున్నా ఓ మనిషీ, క్షమించు అని చెంపలేసుకుంది. ఈ సారి తన స్నేహితుల్ని సంతోషంగా వదిలి ఆ పిల్లాడి ఆకలిని తీర్చి రుణం తీర్చుకుంది ఆ రూపాయి.

*******************

కాలం గడిచింది. ఒకప్పుడు కలుసుకున్న రూపాయి కాసుల కోరిక తీరనేలేదు. మళ్ళీ ఒకరినొకరు కలుసుకోలేకపోయాయి. ఎవరికైనా నేనిక్కడున్నా అని చెప్పి కబురుపంపే వీలులేని చోట చిక్కుకుపోయాయి.

మనిషిచేత సృష్టించబడి ఆ మనిషికి కష్టంలో సాయపడి అతనిని ఆనందపరచి, అతని మూఢనమ్మకాలకు భలైపోయి మట్టిలో కలిసిపోయిందొక రూపాయి అయితే.

గంగమ్మతల్లీ నన్ను చల్లగా చూడు, ఇదిగో ఈ రూపాయినీకు అర్పిస్తా అని జాలిలేని మనిషిని వదలి, కడలి ఒడిని చేరుకుంది వేరొక రూపాయి.

చిలిపి పనుల చిన్నారుల చేతిలో ఆటవస్తువుగా మారి, కళ్ళను తెరచి భయమును మరచి, రైలుపట్టాపై పవలించి సత్తురేకై, తనరూపాన్ని కోల్పోయింది మరొక రూపాయి.

1, డిసెంబర్ 2006, శుక్రవారం

చిరునవ్వుతో స్నేహం...



-------------------------------------------------

చల్లని ప్రదేశం, చుట్టూ గుబురు చెట్లతో నిండి అక్కడక్కడా, ఆకాశంనుండి బంగారు తీగలు నేలకు వేళాడదీసినట్లుగా సూర్యకిరణాలు. నిశ్సబ్దంగా ఉండే ఆ ప్రదేశంలో అప్పుడప్పుడూ పాటకి వెనుక వేణువు ఊదినట్లుగా వినిపించే పక్షుల ధ్వనులు. ఎటుచూసినా పచ్చదనం, మనసుకు ఉల్లాసం. గాలికి రాలిపోయి... నేలను హత్తుకుని ఆటలాడే ఎండుటాకుల్లో కూడా ఎంతో అందం. నాలో ఏదో ఆనందం.

ఇప్పటికీ కళ్ళు మూసుకుని ఆ దృశ్యాన్ని ఊహించగానే. ఆ గాలి నన్నుతాకినట్లు అనిపిస్తుంది, చుట్టూ ఉన్న పువ్వుల పరిమళిస్తున్నట్లుగా తోస్తుంది. ఆ పక్షుల కిలకిల ధ్వనుల మధ్య ఒక చిరునవ్వు వినిపిస్తుంది. నా మనసు పులకరిస్తుంది. నా ఒళ్ళు జలదరిస్తుంది.

ఆ నవ్వు అందమా? ఈ ప్రకృతి అందమా? అని మనసులో ఒక ప్రశ్న అంకురిస్తుంది. కానీ మనసును భందించిన ఆ నవ్వు, ఆ అలోచననే కాదు చుట్టూ ఉన్న ఈ ప్రపంచాన్నే మరపింపచేస్తుంది.

ఎందుకో ఆ నవ్వు కోపంగా నన్ను చూస్తూ… కొంటెగా నన్ను దూరంగా తోస్తూండడంలో ఏమి ఆనందం ఉందో తెలియదు కానీ…, అపుడపుడూ ఆటపట్టిస్తూ, ఏదోక చమత్కారంతో ఆ నవ్వుని నవ్విస్తూ … నా రోజు మొదలయ్యేది.

మొదటిరోజు పరిచయంలో మాములుగానే ఉన్నా… రోజులు గడిచే కొద్దీ నాలో ఏదో తెలియని ఆరాధన. ఆ నవ్వుకి కష్టంలో సాయపడుతూ…ఎపుడూ తనకోసమే ఆలోచిస్తూ రోజులు గడుస్తున్నాయి. ఒకరోజు ఆ చిరునవ్వువెంట వచ్చిన "నువ్వంటే నాకిష్టంలే", అన్న మాటలు ఆరోజు నాకు... మాములుగా పెదవులనుండి వచ్చిన మాటల్లానే అనిపించినా… ఈరోజు ఊహిస్తూ నేను పడే వేదన వర్షంలో కన్నీటివంటిది.

ఆ నవ్వు ఒకరోజు భాధతో కన్నీరుకారిస్తే…నా కడుపు ఆకలితో కన్నీరుకార్చింది…నా గుండె బరువెక్కి , వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది.

చుట్టూ పచ్చని చెట్లనుతాకుతూ వచ్చినా!!!, పచ్చలుగా మారక మేఘాల ముత్యాల్లానే నేలనుతాకుతున్న చినుకులతో… జోరున వర్షం. ఆ వర్షంలో వేడివేడి కాఫీ…, కాఫీ కప్పులోనుండి వస్తున్న ఆవిర్లను తాకిన ముత్యాల చినుకులు …కరిగి మా ఒడిలో ఒదిగిపోతుంటుంటే. అది చూసి ఆ నవ్వు చిరునవ్వు విసరగా, నాలోన ఓ నవ్వు మెరుపల్లే మెరవగా…మా ఆనందపు సిరిజల్లులతో కలిసి కురుస్తున్న ఆ వర్షాన్ని నేనెప్పటికీ మరువలేని ఒక తీపిజ్ఞాపకం.

కాలంగడిచింది, నేను గుండెల్లో దాచుకున్నది ప్రేమో, ఆకర్షణో తెలియకుంది. కానీ ఆ నవ్వు నా ఊహల్లో తప్ప, నా కనుల ముందు నుండి దూరంగా వెళ్ళిపోయింది. ఒక మంచి స్నేహంగా మిగిలిపోయింది. ఒకప్పుడు "నువ్వంటే నాకిష్టంలే" అన్న మాటలు మనసునుండి వచ్చినవే అని ఇపుడు అనుకున్నా నాకు భాధలేదు. ఎందుకంటే…నాలో నిండిపోయిన ఆ ఊహలు, మధుర జ్ఞాపకాల పూమాలలా ఎపుడూ పరిమళాలు చిందిస్తూనేవున్నాయిలా.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...