27, నవంబర్ 2006, సోమవారం

ఒక కవిత/పాట

మొన్న రోడ్డుపై అలా సడుస్తూ వెళుతుంటే నాకొక పేపరు దొరికింది. ఎవరో వ్రాసుకున్న పాటో/కవితో మరి. కాస్త బాగుంది అనిపిస్తే ఇక్కడ వ్రాస్తున్నా.

ఒక బ్యాచిలర్ అబ్బాయి, చుట్టూ అందరూ జంటలుగా తిరగడం చూసి , మనసురగిలి వ్రాసుకున్న ఒక కవితలా నాకు అనిపించింది , అనుమానం లేదు.. మీరే చదివి చెప్పండి ఏమనిపించిందో మీకు.

-----------------------------------------------------

పట్టణాలలో పల్లెటూర్లలో

బట్టబయలునా పార్కుల్లోనా

ధియేటర్లలో బీచ్ లలోనా

డిస్కోల్లోనా పబ్బులవెంటా

ప్రపంచమంతా గుసగుసరేపుతూ


జంటలు జంటలు జంటలు జంటలు

జంటలు జంటలు

జన జన జన జన జంటలు జంటలు

(ఈ పై లైనులో ఏవో బూతులున్నాయ్, బాగోదని అవి తీసేసి నేను వేరేది మార్చడం జరిగింది)


చిలిపినవ్వుల ఉల్లాసముతో

హంగురంగూ అర్బాటంతో

ఒకమారిచటా ఒకమారచటా


జంటలు జంటలు జంటలు జంటలు

జంటలు జంటలు


దేవుని గుడిలో, బడిలో మడిలో

ప్రాణముమసలే ప్రతీ స్ధలములో

ఉత్తరమందూ, దక్షిణమందూ


జంటలు జంటలు జంటలు జంటలు

జంటలు జంటలు


వెన్నెలలోనూ చీకటిలోనూ

మండుటెండలో జడిలో, చలిలో

కేండిల్ లైట్ల డిన్నర్ తోనూ


జంటలు జంటలు జంటలు జంటలు

జంటలు జంటలు
------------------------------------------

హా ఇదంతా చదివాకా గుర్తొచ్చింది, ఇది శ్రీశ్రీ మహాప్రస్ధానం – గంటలు ఆధారంగావ్రాసినట్లుంది.

(అది చదవనివారు ఈ క్రింది లింకు చూడగలరు)

శ్రీశ్రీ మహాప్రస్ధానం – గంటలు


పాపం చాలా రగిలిపోయి వ్రాసుంటాడు నిజమే..!!!, ఈ మధ్య ఎక్కడ చూసినా ఈ బహిరంగ ప్రేమలూ.. ప్రదర్శనలు ఎక్కువైపోయాయిలేండి.., ఎంతైనా మనసుపాడవుతుంది కదా..??
బాగానే వ్రాసాడు.

21, నవంబర్ 2006, మంగళవారం

భయం...



----------------------------------------------------


అర్ధరాత్రి ఒంటిగంట అవుతుంది. పొలాల మధ్యనుండి సన్నని రహదారిలో నడుస్తూ వస్తున్నా.
వెన్నెలకాంతిలో చుట్టూ చెట్ల నీడ మద్య కనిపిస్తున్న రహదారి వెంబడి, ఒంటరిగా, ఎవరూ తోడులేరు నాకు., నేనెందుకు అక్కడున్నానో కూడా తెలియదు. అపుడపుడూ వస్తున్న ఏవో వింత శబ్ధాలు , నేను నడుస్తున్నప్పుడు నా కాలికింద నలుగుతూ అరిచే ఎండుటాకుల శబ్ధాలు తప్ప అంతా ప్రశాంతంగా ఉంది.

మేఘం అడ్డొచ్చి వెన్నెల కాస్తా కటిక చీకటిగా మారింది. చుట్టూ పర్వతాల్లాంటి ఆకారాలతో జుట్టు విరబూసి ఊగుతూ నిలబడి ఉన్నట్లుగా చెట్లు తప్ప ఏదీ సరిగా కనపడటంలేదు. నాలో కాస్త భయం మొదలయ్యింది. చెమటలు పడుతున్నాయి.. వడివడిగా అడుగులు పడసాగాయి.
ఎండుటాకుల కేకలు.. ఎక్కవయ్యాయి. చీకట్లో ఎటువైపు వెళుతున్నానో తెలియదు. నా గుండె శబ్దంలో వేగం పెరిగి నాకు వినిపించేలా కొట్టుకుంటుంది కాబట్టి పరుగుతీస్తున్నట్లు మాత్రం తెలుస్తుంది.

మేఘం మెల్లమెల్లగా తప్పుకుంటున్నట్లుంది.. మసక కాస్త తగ్గి వెన్నెల రాసాగింది.. చుట్టూ కొత్తగా ఉంది. నేనెప్పుడూ చూడని ప్రదేశంలా ఉంది. నేను రహదారిపై లేను. తలపైకెత్తి చూసి, పొడవాటి కొబ్బరిచెట్ల మధ్యలో పరుగుపెడుతున్నాననీ తెలుసుకున్నాను. నల్లని నేలపై, అక్కడక్కడా ముగ్గు చల్లినట్టుగా ఉంది వెన్నెల కొబ్బరిచెట్లనీడ వలన. ముగ్గు ఉన్న దారిలో అడుగులేస్తూ వెళుతున్నా. అలసిపోయి పరుగుతీయలేక ఆగిపోయా. ఏదో నా వెనుక వస్తున్నట్లుగా అనిపించింది. వెనక్కితిరిగి చూసా.

ఎదో పెద్ద కోన్ లాంటి ఆకారం నాపై పడుతున్నట్లనిపించి లేచి ప్రక్కకు తప్పుకున్నా. ఆ ఆకారం ఒక్కసారి దూరంగా తిరుగుతూ వెళ్ళి మళ్ళీ నావైపుగా వస్తుంది. దగ్గరకొచ్చేకొద్దీ ఝుమ్మంటూ తిరుగుతున్న శబ్దం ఎక్కువైంది. లేని ఓపిక భయం తీసుకురాగా మళ్ళీ పరుగుతీసా.

దబ్ అని పెద్ద శబ్దం, తరువాత అంతా నిశ్శబ్దం. పదినిముషాలు గడచుంటుంది. చెవులకు ఏదీ వినపడటంలేదు. వెన్నెలకూడా మాయమైంది. కటిక చీకటి అలముకుంది. నేను సగంనీటిలో పడి ఉన్నట్లు అనిపించింది. ఏమైందో తెలియదు. వెనక్కుతిరిగి పరుగెడుతూ చెట్టుని ఢీకొని ప్రక్కనున్న నీటిగుంటలో పడ్డానేమోనని అనుకున్నా. ఓపిక నశించింది.. అలాగే నెమ్మదిగా లేచి పాకుతూ చెట్టుకు జారబడ్డాను. వెంబడిస్తున్న ఆకారం గుర్తొచ్చి నలువైపులా చూసా.

హమ్మయ్యా లేదులే అనుకున్నంతసేపులేదు, ఈ సారి ముందు నుండి దూసుకొస్తుంది. మళ్ళీ లేచి పరుగు. నా పరుగుతో పాటే అలోచనలు కూడా వస్తున్నాయి. ఎటువైపు తప్పుకోవాలో తెలియటంలేదు. ఈ సారి వెనక్కతిరిగి చూడకుండా పరుగెడుతున్నా. ఏదో గ్రహాంతరవాసులు వేసుకొచ్చిన ఫ్లైయింగ్ సాసర్ లా అనిపించింది. అది తిరుగుతున్న శబ్ధాన్ని బట్టి నా ప్రతిఅడుగు మారుతుంది, వేగంపుంజుకుంటుంది. నాకు ఆయాసం ఎక్కవైంది. ఇక పరుగుతీసే ఓపికలేదు. కానీ భయం నన్ను ఆగనివ్వడంలేదు.

(ఇది నాకు నాలుగేళ్ళప్పుడు వచ్చిన ఒక కల)

--------------------------------------------------------

తోటి ఉద్యోగులతో కలిసి కేంటిన్ లో టీ త్రాగుతూ కబుర్లుచెప్పుకుంటున్నాం. మాలో ఒకతను నిన్న ఎందుకు ఆఫీసుకు రాలేదో వివరిస్తున్నాడు. “పన్నునొప్పిగా ఉందని డాక్టర్ ని కలిసా.. , పన్నుతీసేయాలన్నాడు... నేను సరే అన్నా, మత్తు ఇంజక్షన్ ఇచ్చాడు... సన్నని స్టీలు పట్టకారు తీసాడు.. నాకు అది చూడగానే భయంవేసింది. చెమటలు పట్టాయి.. గుండెవేగంగా కొట్టుకోసాగింది. ఏం పర్లేదు భయపడకు అంటూనే... డాక్టర్ తన కాలు కుర్చీకి తన్ని గట్టిగా నా పంటిని పట్టకారుతో లాగుతున్నాడు. నేను భయంతో, నొప్పితో కేకలువేసాను… .. .. ..” ఇలా అతను చెప్పుకుంటూపోతున్నాడు.

నాకు అక్కడ జరుగుతున్నదంతా చాలా విచిత్రంగా అనిపించింది. వాళ్ళుమాట్లాడుకునే మాటలు,అదే టాపిక్ , అదే ప్రదేశంలో ఆ మనుషులు, అదే సందర్బం ఇంతకుముందెన్నడో, ఎప్పుడో జరిగినట్లు తోస్తుంది. అతను చెప్పబోయే మాట నాకు ముందుగానే తెలిసినట్లు అనిపించింది. ఎక్కడ జరిగిందా అని నేను ఆలోచనలో పడ్డాను. గుర్తురావడంలేదు. కానీ ఎక్కడో ఇలాంటిదే జరిగిందని మాత్రం ఖచ్ఛితంగా చెప్పగలను. ఇది కల కాదు నిజం. కానీ నాకు ఒకప్పుడు వచ్చిన కలకి దీనికీ ఏదో సంబంధం ఉందనిపించింది. గుండె దడ మొదలయ్యింది, చెమటలు పోసాయి. నాలో భయం మొదలయ్యింది. అక్కడనుండి లేచి వెళ్ళిపోయాను.

రెస్ట్ రూమ్ కి వెళ్ళి, చెమటలు పట్టిన మొహం కడుకున్నాను. అద్దంలో చూసుకుంటూ ఇంకా ఆ అలోచనతొనే ఉన్నాను. ఎక్కడ చూశానో అదే సందర్బం అని. బయటకొచ్చి చూసేసరికి కేంటిన్లో ఎవరూలేరు. అఫీసుమొత్తం కాళీగా ఉంది.నేను లోపలికి వెళ్ళి రొండు నిముషాలు కూడా కాలేదే?, ఇప్పటివరకూ ఉన్న వాళ్ళంతా ఏమైపోయారో ఏంటో?, అని వెతికా. ఒక్కరూ లేరు. సెక్కూరిటీ అతను కూడా లేడు అతనుండవలసిన స్ధానంలో. నాకు మళ్ళీ భయం మొదలయ్యింది. వడివడిగా అడుగులేస్తూ అఫీసు బయటపడ్డా.

16, నవంబర్ 2006, గురువారం

అమ్మకిచ్చిన మాట...



---------------------------------------------------------------

INT – రాత్రి, అమెరికాలో ఒక ప్రదేశం, నిండుగా జనంతో ఉన్న ఒక బార్

(పార్టీ స్టార్ట్ అయ్యింది.. అందరూ ఉత్సాహంగా ఉన్నారు.. చెవులు దద్దరిల్లే సంగీతం, రంగురంగుల డిస్కోలైట్స్.)

దిలీప్ : “ఒకే కమాన్.. లెట్స్ హేవ్ డ్రింక్స్.., ఒరే.. నేనూ ఈ సారి కొత్త బ్రాండ్ ట్రై చేస్తారా.. “
రవి: “ఒకే.. నాది సేమ్ ఓర్డ్ బ్రాండ్.. స్మిర్న్ ఆప్..”

(అందరూ ఒక్కసారి గట్టిగా నవ్వుకున్నారు.. )

దిలీప్: “నువ్వు అది తప్ప ఏదీ తాగే సీన్ లేదని తెలుసు కానీ కానియ్”
రవి: ( చాలెంజింగా) “ఒరే.. నేను ఏదోకరోజు తాగి చూపిస్తారా”
దిలీప్: “చాల్లే ఆపరా.. వెయిటర్ కి అర్దంకాకపోయినా నవ్వుతున్నాడు నీ చాలెంజ్ చూసి.., మనకి బాటిల్ మూత తీసేసరికి ఎక్కడం మొదలవుతుంది.. ఇక ఆపు.. “

(ఆర్డర్ కోసం వెయిటర్ వచ్చాడు.. అందరూ నచ్చిన ఆర్డర్ చెప్పారు.. )

సతీష్ : “ఒన్ లెమన్ జ్యూస్ “,
దిలీప్: ( వెటకారంగా) “ఏరా మామా.. ఏమైంది లెమన్ వోడ్కా అనబోయి. జ్యూస్ అన్నట్లున్నావ్ “

సతీష్ : (కాస్త సీరియస్ గా) “లేదురా.. ప్రస్తుతం మూడ్ లేదు.. అయినా నేను త్రాగడం మానేసారా..”

దిలీప్: (బిగ్గరగా నవ్వుతూ) “ఇది రేపు హేంగోవర్ అయిన తరువాత చెప్పాల్సిన డైలాగ్ రా..”

(ఆర్డర్ రాసుకున్న వెయిటర్ వెళ్ళిపోయాడు.. , లౌడ్ మ్యూజిక్ , చుట్టూ ఉన్న జనం డ్యాన్సులు)

(సతీష్ పాత జ్ఞాపకాల్లోకి వెళ్ళాడు)
**********
DISSOLVE TO EXT – పచ్చని చెట్లు నిండి ఉన్న ప్రదేశం, సమయం ఉదయం 5.00, ఆంధ్రాలో ఒక ప్రదేశం

(జయ జయ రామ్.. శ్రీరామ పరందామా.. జయ రామ….. లవకుశ సినిమాలో పాట బ్యాక్ గ్రవుండ్లో, దగ్గరలో ఉన్న రామాలయం నుండి)

అమ్మ: “నాన్నా సతీష్ లేవరా.. కాలేజ్ తైమౌతుంది.. త్వరగాలేచి స్నానంచేయి..”.

సతీష్: (బద్దకంగా ముసుగులోనుండి) “అప్పుడే ఎందుకే.. అమ్మా!! ఇంకాలేస్తాలే.. నువ్వెళ్ళు..నే లేస్తా!!”

(రడీ అయ్యాకా.. అమ్మ ఇచ్చిన టిఫిన్ బాక్స్ చేత పట్టుకుని సైకిల్ పై బయలుదేరాడు సతీష్

సతీష్ ఆలోచనలు పరుగులు పెడుతున్నాయ్.. సైకిల్ తో పాటుగా వేగంగా… నేను పొద్దున్నే లేవటానికి ఇంత కష్టపడుతున్నా.. అమ్మ నాకంటే.. రెండుగంటల ముందులేచి నాకు కావల్సినవన్నీ చేస్తుంది.. , నాన్న లేని లోటు అనిపించకుండా పెంచింది. ఎంతో కష్టపడుతుంది.. నాకోసం.. , రేపు నేను ఒక మంచి ఉద్యోగం సంపాదించి అమ్మని కూడా అలా చూసుకోగలనా?. లేదు నేను బాగా చదవాలి.. భాద్యతలు నేర్చుకోవాలి… ఈ ఆలోచనల పరుగులో కాలేజ్ రానే వచ్చేసింది).
**********
CUT TO INT – సతీష్ వాళ్ళ ఇల్లు, ఆంధ్రా.

సతీష్ : (పరుగుపరుగున వస్తూ) “అమ్మా.. ఒక మంచి వార్తే.. నాకు ఉద్యోగం వచ్చింది.. హైద్రాబాద్ లో, పదివేలు జీతం, ఈ నెలాఖరుకి వెళ్ళాలి, తరువాత తరువాత కంపెనీ తరపునుండి అమెరికా కూడా వెళ్ళే అవకాశాలున్నాయంట.”

అమ్మ: (ఆనందంగా) “మంచిదిరా.. చాలా మంచి వార్త చెప్పావ్..”

సతీష్: (ఆయాసపడుతూ) “అవునమ్మా.. ఇక నువ్వు నాకోసం కష్టపడక్కర్లేదు.. రొండునెలలయ్యాకా.. నిన్ను నాతో తీసుకునిపోతా.. ఇది మన అదృష్టం అమ్మా”

(సతీష్ ఉద్యోగంలో జాయిన్ అయ్యాడు.. రోజూ అమ్మతో ఫోన్లో మాట్లాడుతుంటాడు. అమ్మ మాటల్లో సగం జాగ్రత్తలే చెబుతుంటుంది. స్నేహితులతో మంచిగా ఉండు, మంచి స్నేహితులతోనే ఉండు.. చెడుఅలవాట్లుచేసుకోవద్దు, పట్నంలో తిరిగితే.. ఈ అలవాట్లు అవుతాయ్. కానీ మనమేంటో తెలుసుకుని మసలుకో అని చెబుతుంటుంది. ఎటువంటి చెడు అలవాట్లు చేసుకోవద్దని మాటతీసుకుంటుంది.
రోజులు గడిచాయి.. సతీష్ కి అమెరికా చాన్స్ వస్తుంది. కొన్ని నెలల ట్రిప్ కోసం వెళ్ళాల్సొస్తుంది. అమ్మకు తెలియదు కానీ అప్పుడప్పుడు అమ్మకిచ్చిన మాట తప్పుతూనే ఉన్నాడు.)
**********
CUT TO INT – అమెరికాలో సతీష్ ఉంటున్న ఇల్లు

(ఫోన్ మ్రోగుతుంది.. కానీ ఫోన్ తీసే పరిస్ధితిలో లేడు సతీష్.. పార్టీనుండి అప్పడే వచ్చి ఒళ్ళుతెలియకుండా నిద్రపోవడంవలన.
అలా పది పదిహేనుసార్లు మ్రోగి మ్రోగి.. మూగబోయింది ఆ ఫోన్

తరువాతరోజు మిస్ కాల్స్ చూసుకున్న సతీష్ ఇంటికి ఫోన్ చేయ్యగా ఒక షాక్ న్యూస్.. అమ్మకి ఒంట్లో బాగాలేదు అని
ఎవరూ చూసుకునేవారు లేరు కూడా. ఇంటిప్రక్కవాళ్ళు ఫోన్ చేసారు రాత్రి అని తెలిసింది.
వెంటనే ఆఫీసుకు వెళ్లి సెలవు అప్లైచేసాడు.. ఇంటికి బయలుదేరడం కోసం.

ఇంటికి వెళ్ళడానికి 15 రోజులతరువాత కుదురుతుంది.. ప్రస్తుతం కుదరదు అని చెప్పారు కంపెనీ వాళ్ళు.

ఆరోజుల్లో చాలా టెన్సన్ పడ్డాడు సతీష్.. ప్రతిగంటకు ఇంటికి ఫోన్ చేయడం ఎలా ఉంది అనడగటం..
రోజురోజుకూ అమ్మ కోలుకోవడంతో సతీష్ కు టెస్సన్ తగ్గేది.)
**********
INT – రాత్రి, అమెరికాలో ఒక ప్రదేశం, నిండుగా జనంతో ఉన్న ఒక బార్

(లెమన్ జ్యూస్ త్రాగడం అయ్యింది… బార్ నుండి బయటకొచ్చి అమ్మకి పోన్ చేసాడు..)

సతీష్: “అమ్మా!, ఇప్పుడెలా ఉంది.. నేనొస్తున్నా రేపు సాయంత్రం బయలుదేరుతున్నా, పర్లేదు.. సెలవుదొరికింది.. ఒక నెలరోజులు ఉంటాలే అక్కడ.”

అమ్మ: ( వాయిస్ ఫోనులో) “ఇప్పుడు బాగుందిరా..!, మామూలు జ్వరమేరా.. నాకేం పర్లేదు కానీ నువ్వుతొందరపడి రాకురా.”

(ఇండియా వచ్చాడు… అమ్మని కలుసుకున్నాడు…
కొన్నిరోజుల గడిచిన తరువాత తనతో అమ్మని హైదరాబాద్ కి తీసుకువెళ్ళిపోయాడు..
అమ్మకిచ్చిన మాట కూడా నిలుపుకున్నాడు.. )

---------------------------------------------------------------

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...