దయచేసి మన (తెలుగు) పరువు తీయకండి…

------------------------------------------------------------------


పద్దతులు పద్దతులు బాబు… పాటించాలి… తప్పదు.. అందులోనూ మనం చదువుకున్నవాళ్ళం.


ఈమాత్రం ఓర్పు నహనం లేకపోతే ఎలా?? మన రాజధని నగరంలో ఎలాగూ పాటించలేం…ఇంతకీ ఏంటంటారా..? అదే చెప్తా..

ముంబయి మహానగరంలో.. అన్నిటికి పద్దతులే… బస్సుఎక్కేటప్పుడు వరుసక్రమం… తప్పారో,

డైవరుతో సహా ఎవరూ వదలరు మిమ్మల్ని తిట్టకుండా…


బస్సులో 50 మంది పడితే..అంతే… ఇంక ఎక్కనివ్వరు… తరువాతబస్సు ఎక్కవలసిందే..!!!


అబ్బే!!! మనమెక్కడ పాటించగలం నిలబడగానే చేతులకి పనిచెప్తాం…
చెమటలు తుడుచుకోవడానికో..లేక, ఎదుటివాడిని


తొయ్యడానికో…


ఇక పది నిముషాలైతే…నోటికి పని.. తిట్లు.. వినలేకచావాలి.. పక్కవాళ్ళు..


అవును తిట్లు గురించి చెప్పాలి… ఇక్కడ…
డ్రైవర్ ని..కండక్టర్ ని..హోటల్ లో సర్వర్ ని.., ఆటోవాడిని.., రోడ్డుపై
నడిచేవాడిని.. అందరినీ తిట్టే..హక్కంది.. (తెలుగులో) ఇక్కడ..
అది మన తెలుగోడి పవరు..


ఇంకొకటి…చోద్యంలా అనిపంచవచ్చు… ఆటోకోసంకూడా.. వరుసక్రమమండోయ్… బాగుంది…కదా..
చక్కగా ఇలాఉంటే.. అందరికీ సీటు దొరుకుతుంది… పనులుకూడా సక్రమంగా జరుగుతాయి..


ఎవడైనా ఈ లైన్లు దగ్గర గొడవపెట్టుకున్నాడంటే… కచ్చితంగా.. తెలుగోడో.. తమిళోడో.. నో.. డవుట్..


బస్సులో వెనుకనుండి. ఎక్కడం ముందునుండి దిగడం.. రన్నింగ్ , జంపింగ్,హేంగింగ్.. బస్సులు లేవు… త్వరలో రాబోతున్నాయి..


కండక్టరుతో గొడవపెట్టుకుని మరీ.. మనవాళ్ళు కొత్తగా అలవాటు చేస్తున్నారులేండి..


ఈ మధ్య పాలిథీన్ కవర్లు నిషేధించడం జరిగింది… ఇక్కడివాళ్ళు చక్కగా పాటిస్తున్నారు.
ఎంత క్లాసుగా ఉన్నా.. పేపరులో

చుట్టుకునిమరీ తీసుకెళ్తున్నారు…
కావలసిన వస్తువు చేతితో తీసుకెళ్ళడానికి సిగ్గేంటండీ..??, వాడెవడో గంట దెబ్బలాడాడు..,

సరుకుకొంటే కవరు ఎందుకివ్వవని…
తీరాచూస్తే అతనూ తెలుగోడే.., ఆఖరికి సరుకుకొనలేదనుకోండి అది వేరే విషయం. పాపం

ప్లాస్టిక్ ఎందుకు నిషేధమొ తెలియకో లేక హిందీ అర్ధంకాకో…మరి.


ఇంక ఆఫీసులో ఎవడిస్టంవాడిది… అమ్మాయిలపై పచ్చి కామెంట్లు.
అబ్బాయిలు అమ్మాయిలూ పచ్చిబూతులు గట్టిగా

మాట్లాడుతుంటారు.. ఫోనులో.. ఎవడికీ తెలుగర్ధం కాదని ధైర్యం.


మీరు చెబితే నమ్మరు.. ఒక తెలుగువాడు సైలెంటుగా ఉన్నాడంటే… పక్కన ఎవడో పరిచయంలేని తెలుగోడు ఉన్నట్లు లెక్క.


ఒక విషయం చెప్పడం మరిచా… అచ్చతెలుగులో మట్లాడటం చాలా కష్టమండోయ్. మనం మాట్లాడే పదాల్లో నలబైశాతం ఆంగ్లపదాలే…!!


అవి రాకుండా, పక్కవాడికి అర్ధంకాకుండా.. మేనేజ్ చేయడం చాలా కష్టం సుమండీ…!!!, అది ఒక కళ కూడానూ..!! కొన్నిటికి

తెలుగుపదాలేలేవు మన వాడుకభాషలో..
ఈ పాపం ఎవరిది చెప్పండి. ఆ విషయానికే వద్దాం.


మొన్న మన ఆంధ్రరాజధాని నగరం వచ్చా…


తెలుగు దేశంలో ,తెలుగు రాష్ట్రంలో,తెలుగు నగరంలో, తెలుగు రాజధానిలో…తెలుగేలేదు..!!!
భలే విచిత్రం అంతా పోష్ ఇంగ్లీష్..

ఎక్కువైపోయింది ఎక్కడ చూసినా..
ఎంత అవమానకరం, ఎంత విచారకరం, మన మాతృభాషలో మాట్లాడటం.. నాకే సిగ్గేసింది..!!!

ఎక్కడ తెలుగు పేపర్ చదివితే తెలుగువాళ్ళమని తెలిసిపోతుందో అని, రాని ఇంగ్లీషు పేపరులో తలపెట్టి దాక్కుంటూ దొంగ చూపులు

చూసేవాళ్ళని ఎంతమందిని చూసానో..!!!


కానీ గవర్నమెంటు.. కొంత తెలుగును ప్రోత్సహిస్తున్నందుకు సంతోషపడ్డానండోయ్..
ఒక RTC బస్సులో చదివా…”ఈ బుస్సు

మనిందిరిదీ దీనిని పరింశుభ్రముగా ఉంచుందాం”,
ఏదో విషయం అర్ధంమయ్యిందిలేండి… అదేకదా భాష

ముఖ్యోద్దేశ్యం.
పాపం..!! ఈ అచ్చుతప్పుల్లో గవర్నమెంటును ఎలాతప్పుపట్టగలం చెప్పండి..


నాకు ఒక భయం పట్టుకుంది… మన తరంతోనే తెలుగుకి అంతం అని..


రేపు మా అబ్బాయొ, అమ్మాయొ.. “డాడీ.. వాటీజ్ టెల్గు… అంటే.. ఐ డోంట్ నో సన్” అనాలేమో అని…



ఇంకా భాషమీద అభిమానం పోకపోతే.. పిల్లలకి ట్యూషన్ చెప్పించైనా.. తెలుగు నేర్పిస్తామేమో… దానికన్నా అవమానం ఇంకేదీ

ఉండదేమో…???



-------------------------------------------------------------------


ఇందులోని పాత్రలూ నన్నివేశాలు…అందరినీ (నాతో కలుపుకుని) ఉద్దేశించి రాసినవే…


సాటి తెలుగువాడినై తెలుగువాళ్ళగురించి ఇలా రాయడం తప్పేనేమో…కూడా..


మన చెత్త, మన చెత్త అని ఇంట్లో పెట్టుకంటే… ఆ చేత్తతోపాటు మనం కూడా… కుళ్ళిపోవలసివస్తుంది.


పరాయి భాషలాగా, మాతృభాష బ్రతుకు తెరువుని చూపించలేక పోవచ్చుకాని… మాట్లాడటానికి… కూడా… అర్హతలేనిది కాదే..??


ఏ భాష నేర్చుకున్నా ,అన్ని భావాల్ని పలికించగలిగేది…మాతృభాషద్వారానే కదా..?,


ఏరుదాటినాకా తెప్పతగులపెట్టే చందాన, మరి అంత చులకన అవసరంలేదేమో అని నా ఉద్దేశ్యం..


ఇది రాస్తూ కూడా…ఎన్నో ఇంగ్లీషు పదాలు తెలుగులో తర్జుమా చేయవలసి వచ్చింది…
ఈ పాపం ఎవరిదంటారు..???

నా డైరీలో ఒక పేజీ...

---

ఎందుకో!! ఒక ప్రశ్న మనసులో వచ్చింది?,


నేను బ్రతకవలసిన విధంగానే బ్రతుకుతున్నానా? అని.
భారతీయుడినని…హిందువునని…చదువుకున్నవాడినని…సంస్కారముందని గర్వపడ్డానుకానీ!!...

మనిషి ఈలోకానికి రావడానికి కారణం “కర్తవ్యం నిర్వహిండడానికి”, అని అంటారు..? ఆ కర్తవ్యం నేను చేసానా?, ఇంకా చెయ్యాలా?? లేక ఎవరైనావచ్చి చెబుతారా చెయ్యమని?...


ఊహు!!.. సమాధానం దొరకలేదు…మళ్ళీ ఆలొచించాను…!!!


ఎవరినైనా అడుగుదామంటే, “వేదాంతం” అని ఎగతాళి చేస్తారని భయం వేసింది.

25-30 ఏళ్ళు వచ్చేవరకూ లోకమే తెలియదు…చదువుకే అంకితం…

తరువాత ఉద్యగం, ఆ తరువాత పెళ్ళి, భార్య,పిల్లలు.. తల్లిదండ్రుల బాగు…

అమ్మో!!!... ఇంకా ఎన్నో బాద్యతలు..


మరి నాకు సమయం ఎక్కడ దొరుకుతుంది.. కర్తవ్యం సాదిండానికి…

నా పిల్లలు, నా వాళ్ళు…నాజీవితం, నా కుటుంబం… నా…నా… ఏమిటి. ఈ “నా”?.. ఇదే’నా’ కర్తవ్యం లేకపోతే??...

‘నా’ కోసమేనా!!!


ఒక్కరే నా ప్రశ్నకు నమాధానం ఇవ్వగలరు అనిపించింది… ఆ భగవంతుడు!


అడిగాను, సూటిగా కాక పోయినా, అదే అర్దం వచ్చేలా…
”మనిషికి జంతువుకి తేడా ఏంటని?...”


"జంతువులు తమ బ్రతుకు బ్రతుకుతాయి, మనిషి అందరి మేలు కోరి బ్రతకాలని…,బ్రతుకునివ్వాలని” నమాధానం వచ్చింది.


మరి నేను అలా బ్రతుకుతున్నానా?... అని ఆలోచిస్తే నవ్వొచ్చింది కూడా?



ఒకరోజు నేను అలారోడ్డుపై వెళ్తున్నాను. దారిలో ఒక కుక్కకి దెబ్బతగిలి పడుంది.

నాకు పెంపుడు జంతువులు అంటే ఇష్టమే!.. అది చాలా బాధతో అరుస్తుంది.
నాకు జాలికలిగింది. అందరూ చూస్తున్నారు, కొందరు జాలి పడుతున్నారు. కాని ఎవరూ పట్టించుకోవడంలేదు!.


హాస్పిటల్ కి తిసుకెళదామని అనిపించింది.. అడుగు ముందుకు వేసాను.

ఎవరైనా, ఎమైనా అనుకుంటారెమోనని అనిపించింది…

నా బిజి లైఫ్ గుర్తుకు వచ్చింది…

నా నమయం వృధా చేసుకుంటున్నానేమొ అని అనిపించింది.

అడుగు వెనక్కి పడింది….



తరువాత ఏం జరిగిందో తెలియది?? …నేను దాటి వెళ్ళిపోయాను.




కాని రొండురోజులు మనసులో ఏదో వెలితి, తప్పుచేసానన్న భావన… చాలా డల్ గా అయిపోయా!!.

చాలా బాధ కలిగింది… ఇప్పుడు బాధపడడమేనా నేను చేయగలిగేది?.

అదే మనిషికి జరిగిఉంటే చేసేవాడినా??, …ఏమో తెలియదు?.


అక్కడే, అప్పుడే వస్తున్న పాట నన్ను ఎగతాళి చేస్తున్నట్లు అనిపించింది….!!!



"కరుణను మరపించేదా.. చదువూ సంస్కారం అంటే, గుండె బండగా మార్చేదా..? సాంప్రదాయమంటే… చుట్టూ పక్కల చూడరా.. చిన్నవాడా.."

(రుద్రవీణ సినిమాలోనిది.)



దేవుడినే అడిగా…”ఏమిటి స్వామీ!!, నేను నిజంగా సాయపడలేనా.." అని.


“ఈ జగమంతా, నీ కుటుంబమే అనుకో, సాయపడగలవు”, అని సమాధానం వచ్చింది.


అమ్మో!!!... ఈ జగమంతా నా కుటుంబమా?, కష్టం కదా?, నా కుటుంబం పోషించే స్థానానికి చేరే సరికి ఈ 25-30 ఏళ్ళు అయిపోయాయ్!

మరి ఈ జగమంతా?, అంత డబ్బు నేను సంపాదించగలనా?,

సంపాదించినా!, మనసు…, మనవాళ్ళు… అందరూ.. నాకు సాయపడాలి.. మరి ఎలా???



“సహాయం అంటే డబ్బే కదా!!”, అని చాలా పొరపాటు పడ్డా, తరువాత బాగా ఆలోచిస్తే తెలిసింది.

ఈ కుక్కకు దెబ్బ తగిలిన విషయంలో, నేను స్వయంగా వెళ్ళి సహాయపడకపోయినా,
ఒక ఫోను చేస్తే ఏ Blue Cross వాళ్ళో చేసుండే వాళ్ళు.


“సాయం అంటే, మాట కూడా అన్నమాట”.



*  “మనం చేసే ప్రతిపనిలోనూ.. న్యాయంగా ఉంటూ… ఏదైనా తెలియని వాళ్ళకు, విషయాన్ని తెలియచేస్తూ….”
ఉదాహరణకి..నేను ఉద్యోగం ప్రయత్నంలో పడ్డ కష్టాలు.. వేరొకరు ఉద్యోగ వేటలో..సమస్యకి పరిస్కారం కావచ్చు కదా!!.. ఇక్కడ నాకు ఏం పోతుంది… ఒక చిన్నమాట తప్ప.

*  “ప్రతిపనిలోనూ, ప్రతి మనిషిలోనూ…ఆ దేవుడున్నాడని నమ్మితే.. సాయపడడం కష్టంకాదు"


నెనొక్కడినే “జగమంత కుటుంబం నాది”, అని అనుకుంటే కష్టంకానీ!!

మనమంతా అలా అనుకుంటే కష్టమేమికాదు కదా!!!?.

---

యాంత్రిక తంత్రం...తాంత్రిక మంత్రం...

Life technical అయిపోయింది..అనటానికి ఇంకేంకావాలి చెప్పండి.

ఈ మధ్యనాలో మార్పు అలా అనిపించేలా చేస్తుంది.

Early morning news చదువుతున్నా, ఒక మంచి news కనబడితే, suddenగా ఏదో search చేయడం మొదలుపెట్టా. కొంత సేపటికి… ఏం వెతుకుతున్నానా?... అని ఆలోచిస్తే,

news paper లో matter ని copy చేసి save చేయడానికి Mouse కోసం వెదుకుతున్నా!!!, అని అర్ధమయ్యి నవ్వొచ్చింది.. సరే!!... అది వదిలేయండి.



Officeకి Auto పై బయలుదేరా.

వాడికి చిల్లర Purseలోంచి తీయబోతూ, “Wait Your Transaction is Being Processed,… 10% complete, …55% complete,.. 100% complete”, అని కొంత సేపు ఆగి డబ్బులిచ్చా!!!.

వాడు నన్ను పిచ్చివాడిని చూస్తున్నట్లు చూసాడు.




“అబ్బా!!.. ఈ రోజు Work Submission రా దేవుడా”, అని ఏడుపుమొహంతో, chatting start చేసా.


Collegue system నుండి కొంత data copy కావాల్సొచ్చింది. వాడేమో ఇంకా రాలేదు. Phone చేసి system password తీసుకున్నా కాని రెండుగంటలు కష్టపడినా Data copy చేయలేకపోయా. Collegue రానే వచ్చాడు. “ఒరే! PLవచ్చే time అయ్యిందిరా, ఇది నా systemకి copy చేసి పెట్టు “, అని అడిగా. నా desk దగ్గరకు వెళ్ళి మళ్ళి chatting మొదలుపెట్టా.


కొంతసేపటికి Mail వచ్చింది కావలసిన data తో. అది చూసి Yahoo messenger login అయ్యినప్పుడు smiley icon లా నా మొహం వెలిగిపోయింది. నేను ఎందుకు copy చేయలేకపోయానా, అని ఆలోచిస్తే. వాడి system లో copy అని నా system లో paste అంటున్నానని అప్పుడు తెలిసింది.




Collegue వచ్చి lunch అన్నాడు. అదేంటి one hour కూడా chat చేసినట్లు లేదు అప్పుడే lunch time అని నవ్వుకుంటూ canteenకి బయలుదేరాం. అక్కడ చిల్లర లెక్కకోసంకూడా Mobileలో calculator ఉపయెగించవలసి వచ్చింది.



కబుర్లు చెప్పుకుంటూ భోజనం మొదలుపెట్టాం. చండాలంగా ఉంది భోజనం, నాకు మండింది, canteen వాడిని పిలిచా. ఏంటీ భోజనం?, అప్పడంలో sound drivers install చెయ్యలేదు, ఈ colors ఏంటి, ఈ sweet size చూడు 12 pt కదా ఉండాలి, 10 pt కూడా లేదు. Alignments బాగాలేవు. ఎవడయ్యా coding చేసింది. పెద్దగా కేకలు పెట్టి తిట్టేసా. Canteen లో ఉన్న జనం అంతా pause button నొక్కినట్లు ఆగిపోయి నా వంకే చూస్తున్నారు. నాకు సిగ్గేసింది, కూర్చున్నాకా మళ్ళీ start button నొక్కనట్లు ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు మునిగిపోయారు. నేనేం మాట్లాడానో నాకే తెలియలేదు.



భోజనం అయ్యింది. బయట Gardenలో కూర్చున్నాం. Suddenగా phone vibrate అయ్యింది pant pokect లో, తీసి Hello!! అన్నా. ఎవరూ మాట్లాడటంలేదు. Hello!! Hello!! అని అరిచా…ఆశ్చర్యం!!! ఇంకా pant pokect లో vibrations వస్తూనే ఉంది.

కెవ్వున పెద్దకేకపెట్టి పరుగుతీసా.

Pant మీద బల్లి పాకుతుంది. అసలే భయంనాకు బల్లంటే.


ఇలా వింతచేష్టలు ఎక్కువైనాయి ఈమధ్య…



మళ్ళీ work, time చూస్తే నాలుగయ్యింది. ఆకలేస్తుంది...Domino’s కి phone చేసి Pizza order చేసా.

వాడు Address అడిగాడు. నా E-Mail Id చెప్పి… Time పట్టినా zip చేయకుండా Attachment పంపు, లేకపోతే Taste పోతుంది..అన్నా!!.

వాడు What!!! అనగానే నాలుక్కరుచుకుని ( System లో రెండుసార్లు Refresh button కొట్టి) Office address చెప్పా.



నాకు ఇప్పుడు Tension మొదలయ్యింది. రేపు Client Meeting ఉంది. అక్కడ ఏంచేస్తానో అని భయం.

వాళ్ళ Dress colors బాగాలేదని Right click > Apply New Theme అని ఏమైనా చేసానా…
అమ్మో!!.. వాళ్ళు లాగి ఒక్కటిస్తారు చెంపమీద , చుక్కలు కనిపించేలా… అమ్మో!!!.. చుక్కలు అంటే?? Flying stars Screensaver

---

                       (ఒక కల్పిత, వ్యంగ్య రచన)

చినుకు

చినుకు చినుకు చినుకులో.. ఎన్నివేళ చినుకులో..
తళుకు తళుకు మెరుపులో.. వజ్రమంటి తునకలో..

        గగనతలమునుండి రాలి...
        పుడమితల్లి ఎదను తాకి...
        స్వాతిముత్యమల్లె మారి...

చిలిపి నవ్వులో..
వాన చినుకులో..

        నేలపరిమళాల నీటిపువ్వులో..
        పరవశానపొంగే చిన్ని గువ్వలో..

కళ్ళలో తారలై ఈ సందేవేళలో..



ఇష్టమైన ఇసుకఇంటి గూటిలోన సూదిగుచ్చె చినుకులంటే కోపముందిలే

తనువుపైన మత్తుజల్లి తాపమంత ఎదనురేపు జల్లులిపుడు ఇష్టమాయలే

కాగితాల పడవతోటి నీటిబుడగలన్ని పేల్చి మరువలేని కేరింతలే

నేలపైన చెవినిఆన్చి చినుకు చేయు సవ్వడుల్ని విన్నక్షణము తీపిగురుతులే


నా చిన్ననటి జ్ఞపకాలు ఒక్కసారె నన్నుదోచి వయసుమరచి చేయతోచెలే

                    చినుకు చినుకు చినుకులో..

చల్లగాలితోటి వచ్చి నింగివైపు చూడనీని వర్షమంటె చిన్నచూపులే

మనసులోన దాగివున్న ఆశకేమొ రెక్కలొచ్చి రివ్వుమంటు ఎగురుతుందిలే

బాధలోన నవ్వులోన కనులవెంట చుక్కలోన భేదమిపుడులేనెలేదులే

కళ్ళలోన కడలినుండి బాధలన్ని నవ్వులయ్యి చిలిపిజల్లులీవానలే


నా చిన్ననటి జ్ఞపకాలు ఒక్కసారె నన్నుదోచి వయసుమరచి చేయతోచెలే

                    చినుకు చినుకు చినుకులో..

మనసులో..మాట.

---

“ఓ.. దేవుడా!!, అందరికి జాబ్స్ వస్తున్నాయి, మరి నాకెందుకు రావడం లేదు??


PG చేసాను, above average student ని.. బాగా చదువుతానని అందరూ అంటారు!!, మరి నాకెందుకు జాబ్ రావడం లేదు??”


(అని ఒక నిరుద్యోగి దేవునికి మెరపెట్టుకున్నాడు , వెంటనే దేవుడు ప్రత్యక్షమయ్యాడు)


“దేవుడా!! నాకు జాబ్ రావడంలేదు.. ఎన్నో ఇంటర్వూలకి వెళ్ళా, కష్టపడుతున్నా!! అయినా..ఏమిటి..పరీక్ష. నువ్వే ఏదోలా రికమెండేషన్ చేసి వచ్చేటట్లు చేయి…

చిన్నదైనా పర్వాలేదు.. ఒక 5000 ఇస్తె చాలు (అమ్మో ఇంత తక్కువ అడిగేసానేంటి!!..) కాదు కాదు… ఒక 10…15…18…20 వేలు వచ్చేటట్లు చూడు… నీకు కొంత కమీషన్ ఇచ్చుకుంటాలే!!!”


“ఆ… *#$$@”!!!!. , అని ఆశ్చర్యపడ్డ..దేవుడిలా..అన్నాడు


“సరే! జాబ్ ఎక్కడ వచ్చినా చేస్తావా?, ఎంత దూరమైనా వెళ్తావా?, ఎన్నికష్టాలొచ్చినా భరించాలి మరి… అలా ఐతే, ఇప్పిస్తాను”
“తరువాత, ఓరి దేవుడో!!!, ఎంత పని చేసావ్… అన్నావంటే..నన్ను తిట్టినట్లే”, అని మాట తీసుకున్నాడు..దేవుడు.


(ఎలాగైతేనె, నిరుద్యోగి, చిరుద్యోగి అయ్యాడు… ముంబయి రావాలన్నారు…ఆనందంతో, ముంబయి బయలుదేరాడు… అక్కడ అందమైన అమ్మాయిలు, సిటీ… చూసి…ఉబ్బితబ్బిబ్బై పోయాడు..)


“ఏంటి!!.. దేవుడు కష్టం అన్నాడు?, భలేగా ఎంజాయ్ చెయ్యోచ్చు.. 9-7, తరువాత, కాళీ, మిగిలిన టైము అంతా…ఓ.. భలే..”,అని నిరుద్యోగి (సారీ!!.. ఇప్పుడు ఉద్యోగి కదా?)చాలా ఆనందపడిపోయాడు..


(మొదటి రోజు ఆఫీసుకి బయలుదేరాడు… లోకల్ ట్రైన్ లో)


తోసుకుంటూ ఎక్కేసారు.., అసలు ఆ ట్రైనో కాదో.. తెలియదు…తోసిమరీ ఎక్కించేసారు..!! పాపం,

“ఆహా.. ఏమి స్పీడు”, అనేలోపే.. “ఏ చలో, భాయ్..ఆగే!!, ఉతరో జల్దీ.. “అని కేక పెట్టాడు..(అంటే, ఎంటో, మరి).
అంతే, ప్రవాహంలా.. దిగారు..జనం..

“అబ్బా, నాకాలురో..నీయబ్బా!! రే! “(వీడికి తెలుగర్దంకాదు, నాకు హిందీ రాదు.)

“అమ్మో.. బాబో.. చచ్చిపోయాన్రో.. “(ఇవన్నీ మనసులోనే, బయటకురావు, భాష ప్రోబ్లమ్.. హి.హి.)


హమ్మయ్య..ఒక స్టేషన్ వచ్చింది… బాబోయ్..ఇది చాలా పెద్ద స్టేషన్

“ఓరి దేవుడో..”(మనసులో)..
ఈ సారి ప్రత్యక్షం కాలేదు దేవుడు, కనిపించాడు..


(“ఏ, అప్పుడే ఓరి దేవుడో అంటున్నావ్..ఇంకా చాలా ఉంది…చూడు..!!”)


“సారీ, పైకి అనలేదుగా, మనసులోనే అనుకుంటున్నా, వదిలెయ్..ప్లీజ్…”,అని..దణ్ణం పెట్టుకున్నాడు..

స్టెషన్ నుండి బయటకు రాగానే వర్షం… అమ్మో.. వర్షం గురించి చెప్పడం నావల్లకాదు… ( TV9,Etv, Geminiలొ చూపించినంత కాదు కాని.. కొంచెం ఎక్కువే..).

ఇంత నీరు ఆకాశంలో ఎక్కడుందో..? అని డవుటు…

---

లైఫ్ లో కష్టాలు మాములే.. మరి తప్పవ్.. వాటిని కూడా ఆనందించాలి… అందరికి పంచుకుని.. ఇలా!!